Ad Interim. Jaargang 4

[p. 167]

Overspanning

Och kom, zeg ik mij vaak en schrijd
den kei-en-mergelweg op om te gaan
waar glijdt het water traag en ligt heel wijd
het landschap om het rustig ga te slaan.

Ik moest gaan visschen, maar dat kan ik niet.
Wel kan 'k naar visschers kijken, evengroot
geduldig, om dan wisslend naar 't verschiet
te staren als een ingespoten idioot.

Och kom, zeg ik zoo vaak en vraag mij dan:
waar ben je op eigen nood'gen heengegaan?
Naar een oud landschap waar je als jongen man
heel vaak, het schilderend, hebt voor gestaan?

Neen, naar iets anders ben ik daar geweest!
In 't rijk der visschen ben ik neergedaald.
Daar was de stilte voor mijn geest een feest
tot ik me uit 't water zelf heb opgehaald.

Ik zag een visschenschool. Ik ben gered!
Nu weer stom wandlen en nog rust'ger zijn
en dan naar huis in 't violette bed,
weg in den slaap uit dit mijn leeg chagrijn!

Pierre Kemp