Ad Interim. Jaargang 4

[p. 54]

De middag

De middag maakt haar angstig, zij begint
als een verdwaalde door het huis te lopen,
doet beurtelings deuren en vensters open,
maar huivert in den opgejaagden wind
en sluit weer, luistert aan de koude muren,
of ergens een geluid ontwaken wil,
en schijnt versteend, zo reddeloos en stil
blijven haar ogen in de ruimte turen.

Het licht kruipt langs haar uitgebluste mond
en groeft de lijnen dieper in haar wangen,
zij denkt aan dromen die zij eens bezat.

Dan, langzaam, loopt zij weer de kamer rond,
ledig van onrust, ledig van verlangen,
alsof haar nooit een drift gegrepen had.

M. Mok