Ad Interim. Jaargang 3

[p. 415]

Anadyomene

Onder de witte maan, onder de sterren,
is over 't water, zo geheim en naakt,
een vreemde hand gekomen uit een verre
stromende wind en heeft het aangeraakt.

En toen het water helder was geworden,
in grote kringen langzaam uitgevloeid,
stond in de wijd ontroerde nieuwe morgen
het blanke lichaam der godin ontbloeid.

Een meisje nog, met grote zachte ogen
en met een volle, dierlijk warme mond,
de armen achter 't kleine hoofd gebogen
in 't wilde haar, glanzend en donkerblond,

als droegen zij, tussen de lichte lijnen
van elleboog naar enkel, als een lied
het ongerepte lichaam met de kleine
bloeiende borsten uit het oeverriet.

Een meisje nog, maar zo al tot bekoren
en tot de aardse zaligheid gereed,
dat het haar warm doorstroomde te behoren
aan hem, den jongen god, die nader schreed,

en die haar nam, totdat hij uit haar warme
omhelzing moe terzij gleed op de grond.
Toen nam zij hem voorzichtig in haar armen
en kuste hem met moederlijke mond.

W.S. Noordhout