Ad Interim. Jaargang 3

[p. 230]

Afscheid

Toen hij de leege zaal doorliep
Waar in den nanacht alles sliep
Waren het zijn herinneringen
Die als gordijnen voor de ramen hingen.
Er was geen licht - een schemer, die zich grijs
Omtrent de dingen ophield op een vreemde wijs
En het geluid verborg zich aan de wanden.
Hij dorst de stilte niet meer aan te randen.
Maar bleef vertwijfeld staan en overlegde: dit
Neemt doodelijk van mij bezit
Dat ik een huis moet achterlaten
Waarin de dingen mij als menschen haten.

B. Rijdes