Ad Interim. Jaargang 3

[p. 228]

Over mijn dood en het leven

‘Toujours la Mort’, een melancholisch lied,
behalve voor de bidders om den broode
die munt slaan uit den allerarmsten doode,
o bloemrijk vak, o zwart vergeet-mij-niet.

Eens wordt mijn naam een lijkzang in graniet
gewijd, een cryptisch vers, toegang verboden -
en men zal mij met open mond vergoden,
nog jarenlang wordt op dat graf gewied.

Eenmaal eronder, kom 'k er bovenop;
slechts dooden hebben 't voorrecht om onsterf'lijk
hun naam te mogen geven aan een slop -

La vie, toujours la Vie, al is 't verderf'lijk
tot in den grond en niet altijd een mop -
pluk dézen dag, vandaag: hij is bederf'lijk.

Eric van der Steen en Max Schuchart