Ad Interim. Jaargang 3

[p. 227]

Antieke fantasie

Vul deze vaas met honing, melk en wijn
en pleng het mengsel bij de lege haard
en dode lamp. Ik wil een klaagvrouw zijn.
Nu ik mijn smart zo lang heb opgespaard,

Wil ik vannacht mijn klacht gelijk een vuur
ontsteken in d' onzekre duisternis
van 't onverhoeds namiddernachtlijk uur.
Als offer breng ik wollegras en lis,

geplukt in 't veen, tussen het vochtig gras,
daar waar de doden toeven op de rand
van heideveld en doornig struikgewas.
Ik spreek mijn spreuken, in gestrekte hand

de bronzen ratel, die de doden wekt
uit dove slaap. Dan jaag ik klacht na klacht
de ruimte in, mijn leed als snaar gestrekt
tussen de beide polen van de nacht.

Theo van Baaren