Ad Interim. Jaargang 3

[p. 148]

Wachten

In een roes van lijden
Gaan mijn dagen heen.
Niets mocht ik vergaren
Om mij te bevrijden:
Al mijn ijdle jaren
Zochten u alleen.

Moede en ziek en oud
Maar nog niet verslagen,
Wacht ik op uw woord.
Als gij naadren zoudt,
Werd alsnog verhoord
Wat ik niet kan vragen.

Maar de herfst gaat komen
En de tijd is kort.
Wat mij eens kwam wenken
In mijn jonge droomen
Moet ge me nog schenken
Eer mijn ziel verdort.

Haastig komt het end
Plotsling 't pleit beslechten.
Laat mij als een man
Sterven, toch erkend
In de glorie van
Zijn eerlijke rechten.

Kunt gij verder bloeien
En mij niet verstaan?
Moest dan heel dit leven
Zoo omniet vervloeien
En vergeefs zich geven
Aan een leegen waan?

Victor E. van Vriesland