Ad Interim. Jaargang 3

[p. 83]

Liezen en regenbogen

Wij stonden huid aan huid,
met geschrokken beenen
en vlijmende keelen.
Het sneeuwde besluit.
Menigvuldig voornemen
bracht niets uit
dan innerlijk wenen,
nu de tijd
volliep van zooveel
weelde opeenen:

een vurige oven
zonder sterven,
een uitverkiezen
met dichte oogen
van holten en liezen
in alvermogen
en doelverliezen...

En duizend regenbogen
getrokken over elkanders land.
Wij stonden hand in hand.

G. Achterberg