Ad Interim. Jaargang 3

[p. 27]

Libellen

Vandaag ben ik weer kind van de zon.
De neveluren zijn voorbij
en al het kwaad, dat zich in misten spon,
waait in flarden weg van mij.

Ik mag het wel niemand vertellen,
opdat niet één ander het weet,
maar ik ben nu bij de libellen
en draag een libellenkleed.

Kijk mij maar eens diep in mijn oogen
en zie wat daar is gebeurd.
Zij kijken niet meer zoo bedrogen
en staren niet meer zoo verkleurd.

Ik zie nu heel andere dingen,
als toen ik een mensch was als gij.
Ik zie nu het zonderlinge
van de zielvolle maatschappij.

Ik zie nu komieke vrouwen,
waar ik niet meer op reageer
en voor de stof van hun vouwen
Kniel ik nu niet meer neer.

Ik ben nu ook bij de libellen
en kan er bij blijven altijd,
maar dan mag ik het niemand vertellen,
of ik word dit tenue daadlijk kwijt.

Pierre Kemp