Ad Interim. Jaargang 2

[p. 290]

Alfred Kossmann
Portret

'k Dacht aan je drie gezichten. Een is duister.
De mond is oud en vaal. Boven de blauwe
Vermoeide ogen staan te lichte brauwen
En 't haar is ongekamd en zonder luister.

Het tweede bloeide in grote zomerdagen
Met oog en mond en haar die mij verwachtten
Zo roekeloos en rein dat mijn gedachten
Het woordloos antwoord vonden op hun vragen.

Van 't derde droomt mijn heimwee dat de wangen
De mond ontroerd doen beven en de ogen
Die groot en glanzend werden van verlangen
Door een verrukte dauw zijn overtogen.