Ad Interim. Jaargang 2

[p. 213]

W.F. Hermans
Slaap, de verleider, gaat...

Slaap, de verleider, gaat
als zoo vaak
langs haar gewaad.
- Hij heet Klaas Vaak.

Hij neemt haar oogleden,
hij neemt haar mond.
Slaat haar wimpers toe,
trekt de lippen rond.

Hij verft haar wang,
regelt den gang
van haar adem. - Zij slaapt
en is niet meer bang.

Slaap, de verleider, slaat
zijn arm om haar heen. Zij voelt
het wel: hij ontknoopt haar gewaad.
Zij vermoedt nauwelijks wat hij bedoelt.

Zij lacht, wanneer zijn mond
haar stempelt, haar hals, borst, mond.
Zij lacht dat het eindelijk komt.
Zij bloedt uit haar eeuwige wond.

Zij lacht. Zij weet zich ontdaan
Van wat zij onwillig beschermde.
Het was of haar kind reeds kermde
Achter 'n wiegegordijn vandaan.

Zij wist: het was van de koude.
Hoe was zij ermee begaan!
Maar 't was de kwade oude
Die de dekens van haar wegvouwde
En riep of zij op wou gaan staan.