Ad Interim. Jaargang 2

[p. 130]

Cola Debrot
Slang en adelaar

voor Charles Roelofsz

't Was in een oude Mexikaansche stad,
met rondom pieken van een verre keten,
dat ik begreep, haast weenend, hoe bezeten
wij zijn, daar pijn aan onze harten vrat.

Men zag het oppervlakkig hun niet aan,
een valsche glimlach speeld' op de gezichten
van wie gedwee hun bezigheid verrichtten
of naar de verte staarden in hun waan.

Pablo en Juan, of hoe zij verder heeten,
zij leven als de weeldrige liaan,
die leeft buiten haar eigen medeweten,

totdat opeens in het benauwd bestaan
een woord vol booze gifstof wordt gesmeten
en legers, snood of grootsch, tot stof vergaan.