Ad Interim. Jaargang 1

[p. 66]

P. Hoogenboom
Het weten van de dood

Wie u aanschouwd heeft weet zijn tijd verloren,
Verloren spel en liefdes heerlijkheid,
Verloren hoop en redeloos bekoren,
In u verzinken droom en werklijkheid.

Wie u aanschouwd heeft gaat, een vreemdeling
Tussen de velen die uw nacht niet kenden -
Als zich zijn ogen van de sterren wenden
Ziet hij zichzelf en sluit de donkre kring

Van zijn bestaan binnen de vreemde wanden
Zijner gepeinzen rusteloze rust,
Dekt d'ogen met de warmte zijner handen
En wordt zich van het eig'ne zo bewust,

Dat mens noch ding hem uit zijn diepten wekken -
Alleen de avond laat hem zo alleen,
Dat hij opziet naar waar de vogels trekken
Over het kleinzijn aller dingen heen

Naar een ver vaderland - hij weet zich staan
Aan u en aan zijn eenzaamheid verloren -
Wie u aanschouwd heeft, weet zijn spel verloren
En weet zijn liefde en zijn tijd verdaan.