Ad Interim. Jaargang 1

[p. 44]

Gerard den Brabander
De ondergang der 20ste eeuw

Heer, sta ons bij, die niet meer zijn dan rompen
in duisternissen der verlichte eeuw.
Families krampen samen tot vleeschklompen
met, bundels angst, der kindren pijn en schreeuw.

De blasphemie rijst uit een woud van trompen;
het jaar sluipt rond, verscheurend als een leeuw.
De bloei verkruimelt aan verkoolde stompen
en elk nieuw jaar staat op uit bloed en sneeuw.

Waar vinden wij, gebrokenen van rug,
naar uwe hemelen de laatste brug;
waar blijft uw vinger voor de kleine zielen?:

Uw laatste torens zwenkten op hun hielen,
sloegen verschrikt en blind een uur en vielen,
en stortten rugglings in hun eeuw terug.