Ad Interim. Jaargang 1

[p. 15]

Bertus Aafjes
October

October schenkt zijn beker vuur
Aan de wegstervende natuur;
De laatste appels vallen neer,
Oproerig en berusten weer;
De liefste wandelt nevens mij,
Zij kon zo haastig en zielsblij,
Zo dwaas en zonder overleg
Met de god Eros overweg.
Goedhartig glanst het lovergoud;
Men wordt in maanden, jaren oud,
Men ziet elkander zwijgend aan:
Eros, waar zijt gij heengegaan?
Haar wangen zijn zo bijna rood;
O hart, o lege hazelnoot,
Weer leed een liefde averij
En weer ging het geluk voorbij.