Aardige vermaakelyke tyd-kortende vertellingen

[p. 168]

Door voorzorg bedroogen.

Een voornaam Heer op zyn Vrouws Kammenier verliefd zynde, bedagt en stelde alle Middelen in het werk om haar genegenheid &c. te winnen, maar te vergeefs. Als zy nu door hem wederom was aangezogd geweest, en zy hem van de hand geweesen had, klaagde zy het binne koomende aan haar Meesteresse, en verzogt met een te mooge vertrekken. Deze Mevrouwe verwonderd en ontroerd zynde over het voorverhaalde, zeide: Neen gy zult niet vertrekken, maar zult my te hulp zyn om u voor diergelyken overlast te bevryden, zo myn Man u wederom aandoet, zoo bestelt een plaats daar gy hem opwagten zult, by den Avond, op zoo een Uur, en dan zal ik in uw Kleederen, en als of gy het was hem opwagten. Dit geaccordeerd zynde scheide zy. Myn Heer weinig tyd daar na de Kammenier wederom aanzoek doende, kreeg tot antwoord: Myn Heer gy maakt door uwe aanhoudendheid dat ik niet langer weigeren kan, derhalven gelieft UEd. Van Avond tegen zeven Uuren by my daar agter in de Thuyn te koomen, ik zal niet mankeeren my daar te laate vinden. Ja Marrie, ik zal daar voorzeker koomen, zeide myn Heer. Mevrouwe kleeden haar dan in des Kammeniers gewaat, om op de gestelde tyd daar te zyn. Terwyl myn Heer al voor

[p. 169]

die tyd op de besprooken plaats had staan wagten, en overdenkende wat kwaad daar uit zoude kunnen gebooren worden, besloot hy zonder tot de daad te koomen heen te gaan. Na huis gaande, ontmoet hem zyn Tuinman, tegens wien hy zeide: Loop Jan, onze Marie zal haar Minnaar daar agter in de Thuyn opwagten, zo gy stil by haar gaat dan kunje een plaiziertje hebben voor een anders Rekening. Jan terwyl myn Heer na huis gaat loopt daar na toe, en vind zo gezegt was, en als hy vertrouwde Marie, en de Mevrouwe dagt dat het Myn Heer was. Derhalven gaf de Mevrouw na weinig tegenstand Jan zyn wil, denkende Myn Heer door die weg scherper verwytinge te kunnen toevoegen. Maar Myn Heer t' huis komende, vind Marie in de Keuken zitten, en zeide zeer verbaast: hoe Marie zyt gy niet in de Thuyn. Neen zeide Marie, Mevrouw is in myn plaats gegaan. Hy zeer vervaart, loopt schielyk na de Thuyn, en roept Jan, Jan het is Marie niet. Ja myn Heer antwoorde Jan, Marie of geen Marie, zy heeft het al weg.