Aardige vermaakelyke tyd-kortende vertellingen

De stilswygende, doch overtuigde Hoorndraager.

In Vrankryk was zeker voornaam Prins op een Raadsheers Vrouw verlieft, welke na hy haar zyne Liefde bekend gemaakt hadde, Velt won, en met haar afsprak wanneer hy haar Man 's morgens in het Paleis zag gaan, zo zoude hy zyn vermaak by en met haar koomen neemen. Wanneer hy nu den Raadsheer na den Raadzaal zag heen gaan, zo vertoefde hy niet langen om in de Raadzaal en het geheim Vertrek van gemelde Raadsheers Vrouwe in te dringen, ten dien einde ontkleede hy zig, en gong met haar te bedde, maar na weinig vermaak genoten te hebben klopte den Raadsheer aan de Deur, de Knegt liet hem zonder agterdogt binnen, maar de trap opkoomende, verwittigde een Meid haar Juffrouwe van de komst haarer Man, de Prins en zy verleegen zynde, en geen tyd hebbende om zig te kleeden, moest in zyn hembt uit

[p. 94]

het Bedde in een naastgeleegen Kamer de wyk neemen, de Raadsheer boven gekoomen zynde trad op de Kamer, de Vrouw vraagde hem Kind hoe koomd gy zo vroeg weder t' Huis? ik heb antwoorde hy eenige Papieren op Tafel laate leggen, en die kwam ik nu haalen, aan de Tafel komende, verwonderde hy zig over een Roodscharlakens Kleed met Goude Passementen geboort daar te zien leggen, Wie hoord dat Kleed? of waar koomt het van daan? Vraagde hy, zyn Vrouwe zeide Kind my is dat van een Vrouwe te koop geveild even na gy uitgegaan zyt, maar ziende dat het geen Kleed was dat u paste, zo zeide ik dat wy het niet begeerde, maar hoorende dat wy het goed koop konde krygen, heb ik gezeid dat zy het hier zoude laaten om het u te laaten zien, hebt gy 'er zin in? men eist maar veertig Croonen daar voor, en daar is meer aan goud uit te branden, en wat my belangd, ik oordeel gy moogt het draagen als gy uit de Stad gaat. Wel zekerlyk waarom niet? zeide hy, Ik zal het eens passen, hy trok zyn Kleederen uit en paste het roode Scharlakens Kleed aan dat hem byna paste, en met zo sloeg de Klok, hy vraagde hoe laat het was, men zeide hem Elf uuren, hoe zeide hy zoo laat! nu hebbe ik geen tyd om my weer te verkleeden, geef myn Rok ik zal ze over dit Kleed heen trekken, zyn Vrouw wilde het beletten maar hy wilde niet na haar hooren, hy

[p. 95]

ging dan met de Prins zyn klederen uit, die om niet naakt te blyven, de zyne moest aantrekken. Hy die zyn begeerte voldaan had, bekreunde zig weinig de gevolgen, en ging in des Raadheers gewaad by de Koning, verhaalde hem de Historie die daar braaf om lachte, maar nog het vermaak begeerde te hebben om de Raadsheer in zyn presentie van zyn gechamareerde Rok te berooven. De Koning liet gemelde Raadsheer ten dien einde by hem ontbieden, by den Koning gekoomen zynde, en zyn Compliment afgeleid hebbende, zeide de Koning hoe myn Heer, wat voor een schoon Kleed hebt gy daar onder u Rok? het Goud glinsterd al vry levendig van het zelven af. Hy stond bedeest, niet wetende wat hier op te antwoorde, de Koning deed hem de Rok dien hy over het Kleed aan had uittrekken, waar op de Prins die daar by was tegen de Koning zeide, Siere dat is myn Kleed, dat my ontstoolen is. De Raadsheer nog meer als te vooren ontzet zynde, zag op gemelde Prins, en begon zeer schielyk de Rok die de Prins aanhad voor de zyne te kennen, dat hem verzekering gaf van met Acteons Croon gecierd te zyn. Doch de Koning ordoneerde dat elk' zyn eigen Kleed moest weder hebben, en een eeuwig stilswygen hun' moest regeeren.