Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[klassieke drama's]

klassieke drama's, gedrukt in de 15e en vooral in de 16e eeuw. Toen ook vertaald. Ook nagevolgd, bv. in de Nieuw-Latijnse schooldrama's Acolastus en vele andere. Het classicisme zette geleidelijk zijn stempel op de Nederlandse stukken der 16e eeuw, bv. op de spelen van zinne van het Landjuweel van Antwerpen van 1561; telkens treft men onderwerpen, aan de oudheid ontleend. zie Colijn van Rijssele en Cornelis van Ghistele. Anna Bijns verzette zich tegen de Griekse poëzie en de antieke filosofie, de naakte beelden en de heidense goden. Maar ook zij heeft in haar refereinen reeksen van klassieke namen. Zo ook Matthijs de Castelein.

In de 17e eeuw werd het nagevolgde klassieke drama overheersend, vooral onder invloed van Seneca, zie daar; in Vondels later werk onder invloed der Grieken. Zo ging het ook in Frankrijk en de nieuwklassieke Franse tragedie kreeg geheel de boventoon; ook in Nederland door Nil Volentibus. Corneille en Racine en vele anderen werden vertaald en nagevolgd. Het klassieke drama speelt onder goden en vorsten, in paleizen en hoven, in ernstige verheven stemming. Er is eenheid van handeling, tijd en plaats; er zijn 5 bedrijven; de vier eerste worden afgesloten door een koor of rei als ideale toeschouwer. Zo is het voorbeeld van Sophokles, Euripides en Seneca; zo zijn Vondel, Hooft, Coster, Jan Six, Oudaen enz. Zo zijn de navolgingen der Fransen, maar zonder reizang. zie Frans-klassiek.

Proefschrift Over de navolging der klassiek-Fransche tragedie van Dr. Schoonneveldt, 1906. Het klassieke treurspel, nog beoefend door Styl, Bilderdijk en Helmers, moest wijken voor het burgerlijk drama in proza.