Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[het Frans klassiek treurspel]

Frans klassiek treurspel, het -, hoofdmannen Corneille en Racine, in de 18e eeuw Voltaire, komt overeen met het Nederlandse, b.v. van Vondel. Maar zonder reien en in strenger vorm: de bedrijven even lang, ieder van ten hoogste 8 tonelen. Als model genomen door Nil Volentibus; zie daar. Tientallen van hun stukken in de 18e eeuw vertaald; ontelbare navolgingen. Boileau met zijn Art poétique werd het hoogste gezag. Onderwerp moest zijn een grootse gebeurtenis uit de klassieke geschiedenis of mythologie. Navolgers: Huydecoper, Feitama, F. Duim, Van Merken, Juliana Cornelia de Lannoy, Stijl, Rotgans, Onno Zwier van Haren.

Het Frans-klassieke treurspel handhaafde zich in de 19e eeuw; zie Wiselius. Ook H.H. Klijn hield het in ere en vooral Hilman met zijn Karel de Stoute en Karel van Anjou, 1861. Doch in 1847 trad de Romantiek ten tonele met de Twee Tudors van Schimmel.

Navolging der klassiek-Franse tragedie, studie van Ch. Van Schooneveldt, 1906.