Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[Aernout Drost]

Drost, Aernout -, 1810-'34, Amsterdammer, een der eersten van het nieuwe letterkundig geslacht der 19e eeuw; voorganger der Ned. romantiek. Zijn roman Hermingard van de Eikenterpen is van 1832, bezield door Walter Scott en D.J. van Lenneps Verhandeling. Zijn stof koos hij uit de dagen, dat het Christendom het heidendom verdreef; de hoofdpersonen Ermingard en Siegbert zijn door 't geloof verdeeld; het verleden herleefde in een romantisch kunstwerk.

Drost was student in de godgeleerdheid aan het Athenaeum te Amsterdam. Hij was met Heije redacteur v.d. Vriend des Vaderlands; zie Heije. Vriend van Bakhuizen; mede-oprichter van De Muzen; zie daar. Potgieter en Bakhuizen gaven uit zijn nalatenschap de Schetsen en Verhalen uit, 1835. Daarbij Meerhuyzen en De Pestilentie te Katwijk uit de 17e eeuw; De Augustusdagen uit 1830. Zijn werk was van invloed op Van Lennep en nog veel meer op Potgieter. Deze voltooide 1838 de ‘nauwelijks aangelegde schets’ Het Christenleger van Drost, uit de laatste dagen van Bonifacius.

Studie over Drost door Mw. J.M. de Waal; proefschrift, 1918; De Pestilentie uitgegeven met Inleiding van Verwey en met aantekeningen van De Vooys. Opnieuw in de Bibl. der Ned. Letteren, 1939; zie daar.