Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 17. Eerste stuk

[Fredericus Saxe]

SAXE (Fredericus), zoon van den vorige, werd den 26 September 1759 te Utrecht geboren. Hij studeerde aldaar onder zijn vader, Segaar en van Goens in de oude talen, algemeene geschiedenis en oudheidkunde, onder Hennert en Rossyn in de mathesis en philosophie, onder Rau in de oostersche talen en Hebreeuwsche oudheden, onder Bonnet in de Godgeleerdheid en vooral onder Tydeman en Bondam in de regten. Na den 21 October 1784 in het openbaar eene dissertatio de ordine iudiciorum publicorum apud Romanos verdedigd te hebben, werd hij den 28 dier maand more majorum tot Juris utriusque doctor gepromoveerd. Den 18 September 1786 werd hij tot Juris utriusque lector, en den 22 Jan. 1787 daaraanvolgenden tot Juris civilis professor extraordinarius benoemd, en aanvaardde zijn ambt den 21 Mei met eene rede de utilitate et iucunditate historiae Juris

civilis, doch de oude regering in September van dat jaar hersteld zijnde, werd zijne aanstelling vervallen verklaard. Den 25 Junij 1789 benoemden Curatoren van het Athenaeum te Deventer hem tot professor Juris civilis. In die betrekking was hij werkzaam tot 1795, wanneer hij, ten gevolge der veranderde staatsgesteldheid, ambteloos werd. Den 19 October noodigden Curatoren der Utrechtsche hoogeschool hem uit zijne vorige betrekking aldaar weder te hervatten, doch hij sloeg zulks af. In het volgend jaar werd hij aangesteld tot raadsheer bij het Provinciaal geregtshof van Utrecht. Dit hof, na de inlijving van ons vaderland in het Fransche keizerrijk, ten jare 1811 vernietigd zijnde, werd hij den 15 Februarij 1815 vrederegter te Apeldoorn in Gelderland en den 25 October regter van instructie te Amersfoort. In 1823 kreeg hij zijn eervol ontslag en den 3 Maart 1830 eindigde hij te Amersfoort zijn wisselend leven.

Zie Heringa, de Auditorio, bl. 27, 154, 219, 220; Bouman, Gesch. d. Geld. Hooges. D. II. bl. 520, 521; Kunst en letterb. 1830, D. I. bl. 164.