Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 16

[Godard Adriaan van Reede]

REEDE (Godard Adriaan van), ridder, vrijheer van Amerongen, heer van Ginkel, zoon van den vorige, werd in 1642 maarschalk van de stad en den lande van Montfoort, en na afstand van dien post gedaan te hebben, beschreven in de ridderschap van Utrecht. In 1656 zonden de Staten-Generaal hem naar het Noorden, om, was het mogelijk, door handelen, den vrede aldaar te bewaren, alsmede om alle verhooging van tollen en lasten voor te komen. In 1660 trok hij naar Spanje, om de vriendschap des konings voor den Staat te verwerven bij den te vreezenen oorlog en tevens om voor den Nederlandschen koophandel te zorgen. Vijf jaren later vertrok hij weder naar Denemarken en slaagde zoowel, om de gemoederen des konings en zijner ministers naar de zin zijner meesters te leiden, dat eerlang zeven bijzondere verdragen met dat rijk gesloten werden. In 1667 keerde hij nog eens derwaarts terug om de uitrusting van 40 schepen te bevorderen, 't welk hem gedeeltelijk gelukte. Ten tijde van deze gezantschappen ontving hij

de ridderorde van den Oliphant. Veel eers behaalde hij in 1672, door een bezending aan den keurvorst van Brandenburg. In 1679 herstelde hij de wankelende vriendschap tusschen dezen en de Staten.

Van Reede vertoefde thans een geruimen tijd aan dat hof en betoonde, gedurende zijn verblijf, zijnen ijver voor de belangen van den dienst der Nederlanden op de kust van Africa, bij gelegenheid dat de keurvorst het plan had beraamd eene Afrikaansche Maatschappij te Emden op te rigten. Ondanks zijne hooge jaren, aanvaardde van Reede, na zijne wederkomst uit Berlijn, in 1691, op nieuw een gezantschap naar Denemarken, bewerkte er een verdrag van koophandel tusschen den koning van Groot-Brittannië en de Algemeene Staten aan de eene, en den koning van Denemarken aan de andere zijde. Hij overleed te Koppenhagen, den 9den October 1691, in den ouderdom van 70 jaren. Zijn lijk werd met een oorlogschip naar Holland gevoerd en te Amerongen begraven. Hij huwde Margaretha Turnor, die hem een zoon schonk.

Zie Wagenaar, Vad. Hist. D. XII. bl. 393, D. XIII. bl. 13, 185, 258, D. XIV. bl. 16, D. XV. bl. 22, 115, D. XVI. bl. 166; Ferwerda, Wapenb. Gen. 13; Scheltema, Staatk. Ned.; Kok; Kobus en de Rivecourt.