Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Dirk Mensinck]

MENSINCK (Dirk), te Deventer geboren, studeerde te Keulen in de Godgeleerdheid. Na omstreeks 20 maanden het priesterambt te Glaen, de begraafplaats van den beroemden Johannes van Neercassel, bisschop van Castorien en vicaris apostolicus van Holland, bekleed te hebben, vertrok hij naar Zwolle als vicaris van den pastoor Volcker van Herkinge, die den 2 Dec. 1662 overleed, en zijner opvolgers, Cornelis Stakenburch, die naar Utrecht vertrok, Bernard van Someren die den laatsten Aug. 1679 te Zwolle stierf, Jan Dobbius, die Carthuiser werd en Alard Blockhoven, die 21 Julij 1710 overleed. Hij werd later pastoor te Jutfaas en omliggende dorpen, voorts te Oldenzaal.

Mensinck was een bewonderaar van Neercassel, en vernam diens dood, toen hij het volgende werk uitgaf:

Tractatus insignis contra pluralitatem confessorum in regimine sororum; omnium sanctimonialium virginumque devotarum

Rectoribus perutilis ac necessarius; a Frederico ab Heyloo, Presbytero professo in conventus Visitationis Beatae Mariae Virginis prope Harlemum, ac Patre Confessore sororum in Beverovico, Leydâ et Warmundâ, olim in membranâ conscriptus

nunc prius (primum) orbi inclarescit ab T.M.D. Coloniae Agripp., Vidua et Heredes Joannis Antonii Kinckii. 1687. 24^o.

Voorts schreef hij in het Nederduitsch:

De Katholyken Mondstopper.

De 12 profeteerende Tongen, enz.

En in de Latijnsche taal een kort begrip der predikatien van St. Bonaventura.

Zie van Heussen, Hist. Episc. Daventr. p. 120, 121; Paquot, Mém. T. III. p. 584; Bat. Sacra, T. II. p. 143, 303; VI. p. 315; Kobus en de Rivecourt.