Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Eerste stuk

[Paulus Maashoek]

MAASHOEK (Paulus), in het laatst der XVII eeuw Nederlandsch en Engelsch vice-consul te St. Jean d'Acre, wist zich door zijn milddadig en innemend gedrag een zeldzamen invloed bij de inwoners des lands, en inzonderheid bij de Arabieren van Palestina te verwerven.

Het kwam den Hoogleeraar Hamaker voor, dat deze Maashoek hierin niet zou geslaagd zijn, zoo hij de Arabische taal niet magtig geweest ware, en van tijd tot tijd uitstapjes in het binnenland gemaakt had om vriendschapsbetrekkingen met de Arabische Scheiks te onderhouden, of aan te knoopen. Op eene dezer reizen schijnt hij Sichem en de Samaritanen, aldaar wonende, bezocht te hebben, die hem onder anderen naar Job Ludolf en hunne Engelsche geloofsgenoo-

ten vroegen. Hij verklaarde hen onbewimpeld, dat Ludolf, dien zij voor eenen Samaritaan gehouden hadden, een onbesnedene was. De andere vraag beantwoordde hij zoodanig, dat de Samaritanen, echter misschien buiten zijne schuld en tegen zijnen wil, in hun vroeger vooroordeel bevestigd werden, en zich inbeeldden dat hij met hunne stamgenooten en derzelver steden in het land der Franken bekend was. Zij aarzelden dan ook niet om van zijn aanbod gebruik te maken en, door zijne tusschenkomst, eenen brief naar Europa af te zenden.

Deze brief, waarschijnlijk uit de nalatenschap van den Hoogleeraar Heyman, voert tot titel to the Samaritan Jews in England, en is uitgegeven door Prof. Hamaker in Kist en Royaards, Archief voor Kerkelijke Geschied. inzonderheid van Nederl. D. V.

Zie ald. bl. 18; Heyman, Reizen, D. I. bl. 411 en D. II. bl. 6.