Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Tweede stuk

[Rochus van den Honert]

HONERT (Rochus van den), van den Honaert of Honerdus, zoon van Thomas van Wesel, ridder, die naar zijn landgoed den naam van van den Honert aannam, en van Ida de Jonge Willemsdr., werd 13 Maart 1572 te Dordrecht geboren. Na de Latijnsche scholen aldaar bezocht te hebben, vergezelde hij (1591) Lipsius en Bertius op eene reis door Duitschland en werd in 1593 te Basel licentiaat in de regtsgeleerdheid, waarna hij in het vaderland wedergekeerd, het volgende jaar den eed als advocaat voor den hove van Holland aflegde. In 1596 werd hij pensionaris; in 1597 bij surrogatie en in 1600 ‘ter voller teelt’ schepen te Dordrecht. In 1598 werd hij aangenomen ‘als gewoonlijk gemagtigde om zich te ont-

houden in den Haag om 's lands en stads dienst waar te nemen, op eene wedde van f 300’; in 1599 en 1603 gemagtigd tot het hooren der gemeenelands rekening; in 1601 en 1602 was hij lid der gecommitteerde raden van Holland en West-Friesland, en in het laatstgemelde jaar werd hij met Hugo Muijs van Holy en dr. Johan Berck, van wege Dort gezonden naar 't leger voor 's Hertogenbosch, om zijn excell. te verzoeken, dat in de electie bij zijne excell. te doen van twee raden in den hoogenraad, op hem (van den Honert) regard mogt worden genomen, in de nominatie van de heeren staten van Holland.’ Hij had ook zitting in 's lands rekenkamer en was commissaris politiek op de synode te Dordrecht 1618-1619, waar hij zich zeer gematigd en bescheiden gedroeg. Na het veroordeelen der Remonstranten werden eenige der curatoren van 's lands hoogeschool te Leyden van hun ambt ontzet en van den Honert tot curator aangesteld.

Ook was hij commissaris politiek op de synoden te Hoorn 1623 en te Enkhuizen 1624. In 1627 werd hij met Andries Bicker, Simon van Beaumont en Jo. Gijsbert van den Boetselaer naar het Noorden gezonden, ter bemiddeling van de geschillen tusschen de koningen van Zweden en Polen en om tevens eenige voordeelen te bedingen voor den Oosterschen handel. De gezanten namen den 5 Mei afscheid van de Staten en ontvingen de geloofsbrieven en den last om hunne reis te bespoedigen. Zij werden door den koning van Zweden op de onderscheidendste wijze, door dien van Polen zeer onbeleefd ontvangen en keerden den 11 Junij 1628 genoegzaam onverrigter zake terug. Hij bewerkte naderhand (1635) met A. Bicker en Jo. Andree eene verlenging van het bestand van 1629 tusschen Zweden en Polen en werd bij die gelegenheid door de koningin van Zweden tot ridder geslagen. Van zijne verrigtingen in het Noorden gaf hij een verhaal in zijn Dachtafel van zijn eerste gezantschap, met afbeeld., Utrecht 1632.

Tusschen zijn eerste en tweede gezantschap werd hij tot eersten raad in den hoogenraad benoemd en bij het openvallen van het ambt van raadpensionaris, door den dood van A. Duyk, kwam hij het meest, na Paauw, in aanmerking, door den invloed der voorstanders eener gematigde handelwijs in kerkelijke zaken.

Rochus van den Honert was een geleerd man en een niet ongelukkig beoefenaar der Latijnsche dichtkunst, blijkens zijne twee Latijnsche Tragoediën, onder den titel van Thamara en Moses Legifer s. nomenclastes L.B. 1611 ex officina Joannis Patii, f.o., die door

Heinsius, Hooft, Huygensen Grotius zeer werden geprezen, doch niet gelijk Witsen Geijsbeek, van Kampen en prof. Siegenbeek willen, in het Nederduitsch zijn overgebragt. Zijne nagelatene mss. gedichten zijn in het bezit van het geslacht van van den Honert gebleven, tot op Cornelis de Witt, heer van Jaersveld, een groot kooper van boeken, van welke hij naderhand wederom een gedeelte verkocht. In de door hem aangelegde verkoopingen stopte hij van tijd tot tijd de handschriften van Rochus van den Honert, die alzoo in bezit van de heeren van Braam, Hoeufft en Schull zijn gekomen. De laatste was van plan de Epigrammata van van den Honert in het licht te geven. Hoeufft bezat, behalve de handschriften der beide genoemde tragoediën nog 49 Epigrammata 1616-1631 en Selectiores numi, sive calculi, a celsis et praepotentibus Ordinibus Generalibus et Particularibus Foederati Belgii ab anno 1555 usque ad annum 1609 cusi, epigrammate explicati, waarop Huygens een Epigram vervaardigde.

Het blijkt uit dit handschrift dat hij een beminnaar der penningkunde was, dat door van Loon en Collot d'Escury bevestigd wordt.

Van den Honert was in briefwisseling met de geleerdste mannen en beroemdste dichters van zijn tijd en wisselde ook verzen met de laatste; zooals met Grotius, Barlaeus, Heinsius, van Beaumont, Sevecote, die zijn Tragoedia Maria Graeca aan hem opdroeg, Huygens, Hooft, die zoo grooten prijs op zijn oordeel stelde, dat hij hem de afgewerkte stukken zijner Nederlandsche historiën, vóór de uitgave, ter lezing en beoordeeling zond. Ook was hij zeer bevriend met den beroemden G.J. Vossius en Cunaeus. Hij huwde Margaretha Hallineg, gezegd Pauli, die hem 6 kinderen schonk, die bij Balen, Beschrijv. van Dordr. bl. 1274 worden opgenoemd. Hij overleed te 's Hage, niet gelijk Witsen Geysbeek wil den 30 Januarij 1631, of Scheltema meldt 30 Januarij 1658, maar den 30 Januarij 1638.

Zie Balen, Beschrijv. van Dordr., bl. 214, 1274, 1275; Valer. Andreas, Bibl. Belg., p. 748; Foppens, Bibl. Belg., T. II. p. 1079; Biogr. Univ., T. XX. p. 515; Kok, Vad. Woordenb., D. XXI. bl. 18, 19; Scheltema, Staatk. Nederl., D. I. bl. 472; Capellen, Gedenkschr., D. I. bl. 611; Vreede in het Mengelw. van het Jaarb. v.d. Regt. Magt 1839, bl. 40; Aitzema, Saken van Staet en Oorl., D. I. bl. 601, 603-647, 708-715, D. II. bl. 233; Wagenaar, Vad. Hist., D. X. bl. 388, D. XI. bl. 65, 213; van Wijn, Nalez. over de Vad. Hist., D. XI. bl. 12; Wicquefort, l'Ambassad. et ses fonct., T. I. p. 417, 447, 499; Brandt, Hist. der Ref., D. III, bl. 23; Glasius, Gesch. der Syn. te Dordr., D. III, bl. 15, 24-26, 278, 279, 289, 291, 293, 842; Tideman, Ged.

van Simon van Beaumont, Inleid., bl. X. XI; Scheltema, Mongelw., D. III. bl 84; en Staatk Nederl, D. IV; Witsen Geysbeek, Biogr. Anth. Crit Woordenb, D. III. bl 232-234; Siegenbeek, Geschied. der Leydsche Hoogesch, D. I. bl. 108, 109, 115, D. II. bl. 10, 11; Pars, Ind. Bat., p. 367; van Kampen, Beka. Geschied der Ned. Lett. en Wetens., D. III. bl. 68; Chron. van het Hist. Genoots., D. bl. Collot d'Escury, Holl. Roem in Kunst. en Wetens., D. I bl. 80, D. II. bl 196, 197; van Loon, Hedend. Penningk, D. II. St. 7, p. 131; Journaal van de Legatie, gedaen in de Jaren 1627 en 1628, bij de Ed. Erentfeste, Hoogh-Gheleerde, voorname seer discrete Heeren Rochus van den Honaert, - Andries Bicker, - ende Simon van Beaumont, - te samen bij de Hoogh-gem. Heeren Staten Generaal afgezonden op den Vrede-Handel tusschen de Coninghen van Polen ende Sweden enz. enz door A (braham) B (oot) een van de twee secretarissen derzelver ambassade, Amst. M. Colijn, 1632, obl. fig. De andere secretaris was Schultsen; Coupé, Soirées Litt., Vol. II. p. 22, Vol. VIII. p 255-259; Hoeufft, Parn. Lat. Belg., p. 103, 104, Cat. Bibl. Hoeufft, p. 232; Hooft, Mengelw., bl. 754; Barlaei Poëm., p. 445, 449, 466, 467; Epp., T. I. p 289, 293, 425, 508, 519, 556, 599, T. II. p. 59, 663, 708; Dan. Heinsii Poëm., p. 111, 162, 163, 240; Zevecotii, Poëm. p 84, 170; H. Grotii Poëm., p. 170, 255; Hugenii Epigram., p. 89, 90, 91; Burmanni Syll. Epp., T. I. p. 578, T. III. p. 28; Epp. Clar. Viri ex. scrin. Brandtii, p. 75, 80; P. Cunaci Epp., CXXVI ad CXXXIV et p. 45, 46, 49, 75, 76; Hooft, Brieven, p. 96, 107, 153; Praest. ac erud. vir. Epist., p. 525, 544, 795; Rutgersii Variae Leett., p. 445, 447.