Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Hendrik van Haastenburg]

HAASTENBURG (Hendrik van) werd, waarschijnlijk in 1724, te Twello, nabij Deventer, geboren en verkreeg zijne eerste kundigheden aan het gymnasium te Wageningen, destijds onder het bestuur van den met roem bekenden rector Caspar Frederik Hachenberg. Hij verliet die inrigting den 31^sten Julij 1741, en studeerde vervolgens onafgebroken aan de Harderwijksche hoogeschool, tot dat hij den 21^sten Januarij 1746 eerst tot licentiaat en den 12^den Junij daaraanvolgende tot doctor in de wijsbegeerte bevorderd werd, na openlijke verdediging eener verhandeling de elasticitate solidorum ejusque eaussa. Vervolgens te Leiden in de geneeskunde studerende, verwierf hij aldaar in 1749 het doctoraat in de geneeskunde, na verdediging van zijne Dissertatio de liquorum corporis humani attenuatione chronica et acuta (Lugd. Bat. 1749).

Na zijne promotie zette zich van Haastenburg te Deventer als geneesheer neder, en oefende aldaar met roem de praktijk uit, toen hij in 1755 aangesteld werd tot hoogleeraar in de genees- ontleed- schei- en kruidkunde aan de Harderwijksche hoogeschool, welke waardigheid hij den 18^den September van genoemd jaar aanvaardde met eene redevoering de vero curandi morbi fundamento, e naturae operationibus deducendo (Hard. 1756). Hij zag zich bepaaldelijk met het onderwijs der praktijk en der heelkunde belast, en hield in 1760 als aftredend rector der hoogeschool eene onuitgegevene Oratio de miris veneni in

humanis corporibus observatis effectibus et ratione agendi. In dat jaar, en nogmaals in 1768, werd hij tot geheimschrijver van den Senaat aangesteld.

Groot was de roem door van Haastenburg bij zijne tijdgenooten als hoogleeraar en arts verworven. De groote van Geuns rangschikte hem onder de uitmuntendste geneeskundigen die de Geldersche hoogeschool versierd hadden, en de niet minder vermaarde Oosterdijk verklaarde openlijk, ‘dat de groote van Haastenburg bij de academie en bij geheel Gelderland zich zeer verdienstelijk gemaakt had.’ Geen wonder dan ook, dat curatoren der hoogeschool niet achterlijk bleven, om zijne verdiensten te erkennen en hem voor altijd trachtten te verbinden aan de instelling, die een groot deel harer bloei aan hem te danken had. Zij schonken hem een zeer aanmerkelijk eeregeschenk en eene verhooging zijner jaarwedde, terwijl hij den 23^sten April 1763 door de Staten van Gelderland, op eene jaarwedde van duizend gulden, tot archiater der provincie werd aangesteld, mits belovende, gelijk hij gaarne deed, levenslang bij hunne academie te blijven. Niet lang hadden beiden genot van deze overeenkomst, daar hij, tot groote schade der wetenschap, reeds den 24^sten November 1769 aan eene borstziekte overleed.

Zie Bouman, Geschied. der Geld. hoogesch. D. II. bl. 184, 269, 271, 274, 392, 402, 404, 608, door ons hier gevolgd.