Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 6

[Carel Anton Fodor]

FODOR (Carel Anton) werd te Venlo in 1775 geboren; van zijne vroegste jeugd tot de muziek opgeleid, leerde hij aanvankelijk het piano-spelen van een Duitsch Musicus en werd vervolgens op zijn dertiende jaar naar Parijs gezonden, om zijne studiën aldaar voort te zetten. Groot waren zijne vorderingen, en, na zijn leertijd met het gelukkigst gevolg volbragt te hebben, begaf hij zich naar Rusland, waar hij zich eenigen tijd ophield. Hij kwam in 1795 in het vaderland weder, en vestigde zich te Amsterdam, alwaar hij zich vele jaren onledig hield met het geven van privaatlessen in de muziek, en door zijn talent en voortreffelijk onderwijs een aantal goede dilettanten vormde. Vijf en twintig jaren bekleedde hij de plaats van orchestmeester bij de Maatschappij Felix Meritis, en vroeger bij het muziekgenootschap Eruditio Musica, waarvan hij een der oprigters was. Als klavierspeler was hij in zijn tijd een virtuoos van den eersten rang, muntte uit door eene on-

geloofelijke vaardigheid en groote naauwkeurigheid, en door een veerkrachtige en zeer duidelijken aanslag, dien hij paarde aan eene voorbeeldelooze houding der handen.

Als componist heeft Fodor een aantal werken voor de piano geschreven, welke vroeger zeer gezocht waren. Deze bezitten het voorregt van, bij al hunne moeijelijkheden, voor de handen berekend en overeenkomstig den aard van het instrument geschreven te zijn. Dezelven bestaan in Sonaten, Variatien, Quartetten, Concerten Concertino's, alsmede Simphoniën en Ouvertures voor groot orchest, die meest allen door den druk bekend zijn gemaakt.

Op gevorderde jaren ondernam Fodor eenen gewigtigen arbeid, namelijk zijne Opera Numa Pompilius, waarvan hij den tekst en de muziek vervaardigd heeft. Deze was het eerste oorspronkelijke Nederlandsche zangspel, hetwelk in ons vaderland is ten tooneele gevoerd, Zijne verdiensten bleven niet onbeloond. Het Koninklijk Nederlandsch Instituut koos hem in 1808 tot lid, terwijl andere maatschappijen hem mede met het lidmaatschap vereerden.

In de laatste jaren zijns levens had Fodor zich aan zijne veelvuldige bezigheden onttrokken, leefde stil, geëerd en bemind, niet alleen om zijn uitstekend muzikaal talent, maar ook om zijn braaf en minzaam karakter. Hij overleed te Amsterdam den 22^den Februarij 1846, nalatende eene weduwe en een zoon. Op den 27^sten Februarij daaraan volgende vierde men op een der concerten in de Maatschappij Felix Meritis zijne nagedachtenis.

Zie Caecilia, Muziek. Tijdschrift, 1846. bl. 95, hier door ons gevolgd.