Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 6
(1859)–A.J. van der Aa– Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Johanna van Valois. Van hare jeugd is niets bekend. Zij huwde in 1326 Eduard III, koning van Engeland, en verwierf zich door hare deugden de bewondering en achting van tijdgenoot en nakomeling. Aan vermaken, hare kunne eigen, nam zij weinig deel, omdat de zorgen voor haar volk haar bezig hielden. Van hare dapperheid gaf zij een uitstekend bewijs in de bestrijding der Schotten, toen zij zich aan het hoofd der Britsche krijgsmagt stelde, en eene volkomene overwinning behaalde. Bij dien krijgshaftigen en mannelijken geest bezat zij een gevoelig hart Toen de stad Calais in 1347 aan haren gemaal overging, stelde zij zich in de bres voor het leven en behoud van zes reeds ter dood bestemde burgers, en bewaarde alzoo haren man voor de schande, die door de uitvoering van het doodvonnis op hem komen zou. Ofschoon dit verhaal ook in twijfel getrokken wordt, voegt een andere schrijver er bij dat niemand den vorst had kunnen bewegen tot vergiffenis, maar dat hij eindelijk voor de tranen zijner gemalin bezweken was. Zij overleed in 1369 en werd in de koninklijke kapel van Westminster begraven, alwaar hare afbeelding nog lang bewaard werd.
Zie van Hemert, Lev. der Holl Grev. bl. 213; van Wijn, Nalez. op de Vaderl. Hist. van J. Wagenaar, D. I. bl. 175, 176; Collot d'Escury, Holl. roem. D. II. bl. 52, Aant. bl. 136, 137. |
|