Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 5

[Egbert]

EGBERT, Stedevoogd of Burggraaf van Groningen voor den Utrechtschen Bisschop Otto II, was in 1223 in twist

met de Gelkingen, een voornaam en rijk Groningsch geslacht. Reeds in het vorige jaar had hij zijne tegenstanders in een hevig gevecht binnen Groningen overwonnen, en hadden deze zich om hulp tot Rudolf van Coeverden gewend, en was het slot van Egbert door laatstgenoemde belegerd; welk beleg door de komst des Bisschops te Groningen opgeheven, en de partijen bevolen werd in vrede te leven en zich op straffe des doods stil en rustig te houden.

Na het vertrek van den Bisschop ontbrandden de twisten op nieuw, en eenen burg, door Egbert te Glimmen gebouwd, werd door Rudolf van Coeverden in 1226 aangetast en bemagtigd. Het geheele huisgezin van Egbert werd gevangen genomen, zijnen burg geslecht en hij zelf genoodzaakt naar Friesland te vlugten. Door zijne vrienden geholpen, trok hij eerlang met eene aanzienlijke magt naar Groningen, en vermeesterde de stad met geweld, versterkte de St. Walburgskerk en wapende zich tegen eenen nieuwen aanval. Rudolf belegerde andermaal de stad, doch Egbert, ondersteund door de Stichtsche ridders, verdedigde zich dapper, tot dat Bisschop Otto II opdaagde en Rudolf noodzaakte het beleg op te breken. Kortstondig was de rust die daarop volgde; in 1231 nam Egbert deel aan de onlusten tusschen de Fivelingoërs en de Hunsingoërs, en ofschoon de eerstgenoemden in 1232 tweemalen het beleg voor Groningen sloegen, werden zij echter genoodzaakt met verlies af te trekken. Teregt wordt Egbert van ondankbaarheid beschuldigd, daar de Fivelingoërs hem hadden bijgestaan, toen hij door de Gelkingen uit de stad was verdreven. Hij schijnt in 1240 overleden en door zijn zoon Rudolf in het bewind opgevolgd te zijn. Zijne beide andere zonen waren Egbert, die volgt, en Godschalk.

Zie Schotanus, Geschied. van Friesl. bl. 116; Westendorp, Jaarb. van Gron. D. I. bl. 269-271, 283-285; Arend, Algem. Geschied. des Vaderl. D. II. St. I. bl. 279, 315, 319; van der Chijs, de Munten van Friesl. Gron. en Drenthe, bl. 574, 585.