Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[George Samuel de Chaufepié]

CHAUFEPIÉ (George Samuel de), zoon van den voorgaande en van Anne Catherine Francoise de Dompierre de Jonquières, geboren den 26^sten Julij 1773 te Amsterdam, werd, na volbragte studiën in zijne geboorteplaats, in het jaar 1793 Propenent bij de Waalsche Synode. waarop hem het beroep te Heusden werd aangeboden, doch hij sloeg zulks beleefdelijk af, zich vast voorgenomen hebbende, nimmer eene predikplaats te aanvaarden, die door remotie wegens politieke gevoelens was vakant geworden. In 1797 nam hij de beroeping naar Breda aan, waar hij in Julij, door zijnen vader, in zijne dienst werd ingezegend en bevestigd. Hij vertrok van daar in 1802 en werd toen Predikant bij de Waalsche gemeente te Delft. In 1808 bedankte hij voor een beroep naar Leyden, doch nam in 1814 dat naar 's Gravenhage aan, en overleed aldaar, na de getrouwe en ijverige waarneming van zijn leeraarambt den 4^den Junij 1839. Terwijl hij te 's Gravenhage stond, vervulde hij eenige beurten vooral in de zomermaanden, in de Waalsche kerk van het sedert 1813 vakante Voorburg, waardoor deze gemeente dan ook in stand bleef. Bij zijne echtgenoote, Maria Johanna Sevenbergen, had hij acht kinderen verwekt, van welke vijf vroeg zijn gestorven, terwijl twee zoons en ééne dochter hem overleefden. Zijn oudste zoon, Jacques Henri de Dompierre de Chaufepié, is sedert 1849 Predikant te Amsterdam, na eerst van 1830 te Leeuwarden, daarna van 1838 te Haarlem en later van 1839 te 's Gravenhage te hebben gestaan.

Hij heeft zich bij de geleerde wereld bekend gemaakt door in 1806 bij het Zeeuwsch genootschap der Wetenschappen, een antwoord in te zenden op de door dat genootschap uitgeschrevene prijsvraag:

Daar de Pythagorische wijsgeer Apollonius van Tyana door sommige Heidensche en andere schrijvers in gelijken rang met onzen Zaligmaker Jezus Christus geplaatst is; vraagt het genootschap in de eerste plaats, wat men naar waarheid of waarschijnlijkheid van dien zonderlingen man denken moet? en vervolgens of ook, en in hoeverre, eene vergelijking der berigten, ons door Philostratus en anderen wegens Apollonius

en door de Evangelisten nopens Jezus Christus nagelaten, met en gevoegd bij eene vergelijking van de uiterlijke omstandigheid dier schrijveren, een bewijs kan opleveren voor de echtheid der Evangelische schriften? welk antwoord de zilveren medaille werd waardig gekeurd.

Dit genootschap erkende bovendien zijne wetenschappelijke verdiensten, door hem in 1807 tot Lid te benoemen; een jaar later verkoos de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde hem tot medelid, waarin zij in 1811 door de Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen te Haarlem gevolgd werd. In 1825 werd hem op voorstel van de faculteit der bespiegelende wijsbegeerte en der letteren aan de Hoogeschool te Groningen door den Akademischen Senaat, eershalve den graad van Magister in de bespiegelende wijsbegeerte en Doctor in de letteren opgedragen. Zijne geleerdheid, braafheid en verdiensten worden geroemd.

Zijne beeldtenis gaat uit in steendruk door D.A.M. Sluyter in folio.

Behalve bovenvermelde prijsverhandeling zijn nog van hem bekend: Traité sur la Révolution ou la délivrance des Pays-Bas unis, comparée avec la sortie d'Israel hors d'Égypte, ou sermon de Jeûne sur Exod. XIV, 30. prononcé le 13 Janvier 1814 à Delft. 1814. 8^o.

Sermons à l'occasion du Cholera épidémique sur Lament. III, 26.

La prédication de l'Évangile, semblable à la rosée des Cieux, Sermon sur Esaïe LV, opgesteld bij gelegenheid zijner vijfentwintigjarige predikdienst te 's Gravenhage, en na zijn' dood uitgegeven, daar dit treurig ongeval hem belet had deze rede uit te spreken.

Zie Algem. Konst- en Letterbode, 1806, D. II. bl. 324, 1808, D. I. bl. 117, 122, D. II. bl. 141, 1811, D. I. bl. 411, 1825, D. II. bl. 258, 839, D. I. bl. 386; Handel der jaarl. verg. van de Maatsch. der Nederl. Letterk te Leiden gehouden den 20sten van zomermaand, 1839 bl. 43 noot