Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[François Caron]

CARON (François), vermoedelijk een neef van den voorgaande en een zoon van diens broeder, Pieter Caron, die te Leiden Apotheker was, in welk geval hij tot moeder had Catharina Elsevier Mathijsd, werd in 1660 van de Classis van Amsterdam naar Indië gezonden, waar hij den 29^sten December van dat jaar aankwam. Hij werd Predikant op Amboina, en moest daar vele onaangenaamheden ondervinden van den Opperlandvoogd Pieter Marville, die hem naar Honimoa wilde zenden, hetgeen de kerkeraad echter tegenhield, zoo dat hij tot in 1674 op Amboina bleef, toen de Inlanders hem met

leedwezen zagen vertrekken. In het Vaderland teruggekeerd, werd hij in 1697 Predikant te Lexmond, waar hij in 1706 overleed.

Na zijn vertrek uit Oost-Indië werden aldaar zijne Maleische Predikatien en een boekje getiteld: de Weg des Hemels gedrukt, welke aldaar veel vrucht gedaan hebben, alzoo zij in het laag Maleisch geschreven waren.

Nog ziet van hem het licht:

Voorbeelden des openbaeren Godsdiensts, bestaende in de Verhandeling van de Geloofs-articulen, de Wet Gods, 't Gebedt des Heeren, mitsg. de Feest-, Bid- en Dancktexten, ten dienste der Christenen op Amboina, in 40 Predicatien eenvoudelyck (in 't Maleytsch) gesteld door Franch. Caron, weleer Bedienaer des Goddel. Woorts op Amboina, 't Amst. door ordre van d'E.H.H. Bewinthebber der O.I. Co. 1683, 4^o.

Zie Valentijn, Oud- en Nieuw-Oost-Indië, D. I. b. bl. 221, D. III. a. bl. 60, 63, 64, 68,75, D. IV. b. bl. 57, 65, 66, 67; Cataloyus der Bibliot. der Maats. van Nederl. Letterk. D. II. bl. 436.