Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 3

[Cornelis Calkoen]

CALKOEN (cornelis), zoon van Nicolaas Calkoen en van Agatha Loon, geboren in 1695, te Amsterdam, waar zijn vader Schepen was, bekleedde, behalve aanzienlijke eer-

ambten in zijne geboortestad, in 1725 een gezantschap bij den Turkschen Keizer, en verwierf zoo veel lof, ook door het bemiddelen van het traktaat van Belgrado namens dezen staat, dat de Keizers van de Duitsche en Russische rijken, door aanzienlijke geschenken hem hunne goedkeuring lieten blijken. Later was hij bestemd om als Ambassadeur naar Parijs te worden gezonden, dit had echter geen gevolg; doch in December 1744 ging hij naar Dresden, als Minister bij den Koning van Polen, Keurvorst van Saksen, om over een verdedigend verbond te handelen, en hielp den 8^sten Januarij des volgenden jaars het viervoudig verbond, tusschen Groot-Brittanje, de Koningin van Hongarijen, den Keurvorst van Saksen en de Staten der. Vereenigde Nederlanden sluiten. Ook handelde hij aldaar later over een verdrag van onderstand met den Koning van Polen, Keurvorst van Saksen, hetwelk den 13^den September 1751 geteekend werd. Door zijne bekwaamheid en trouw, had hij aldaar veel invloed. In 1763 benoemd zijnde tot Ambassadeur bij den Turkschen keizer, had deze keus geen gevolg, door zijn overlijden den 9^den Maart 1764. Hij was ongehuwd.

Zie Wagenaar. Vaderl. Hist. D. XIX, bl. 490-494, D. XX, bl. 375. Bijvoegs. en Aanm. op Wagenaar D. XVIII, bl. 107 en 108; Scheltema, Staatk. Nederl. D. I, bl. 212, D. II, bl. 527, dien wij hier meerendeels gevolgd zijn.