Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Douwe van Burmania]

BURMANIA (Douwe van), een broeder van den voorgaande, onderteekende in 1504 voor zijnen broeder Bocko van Burmania, voor zijnen zwager Klaas van Stenstera en voor zichzelven den renversaalbrief, waarbij aan George, Hertog van Saksen de Regering van Friesland werd opgedragen. Op het register der Edelen van Hertog George staat hij onder de edellieden van Franekeradeel. In 1511 werd hij Grietman van Wonseradeel, welke Grietenij hij in 1527 verwisselde met die van Ferwerderadeel. Terwijl hij nog Grietman van Wonseradeel was, trok hij in 1515 met eenige anderen naar Bolsward, om met Goslick van Jongema en de overige Regenten aldaar te overleggen, wat men best zou aanwenden tot behoud van de stad voor den Hertog van Saksen tegen de Gelderschen, die reeds in het bezit van Sneek waren, en denkelijk spoedig ook Bolsward zouden trachten te winnen. Toen de stad, niettegenstaande hunne pogingen tot haar behoud, evenwel moest bezwijken, trachtten zij die te hernemen, en lagen met den Zwarten Hoop in Oldeklooster, om haar te benaauwen, doch hunne soldaten niet tot de bestorming kunnende bewegen, moesten zij zich vergenoegen met eenige omliggende plaatsen te plunderen. Na de overdragt van Friesland door Hertog George, teekende Burmania de akte, inhoudende den eed van getrouwheid aan Keizer Karel, en trok vervolgens met Juw van Botnia en eenige anderen, met drie vaandels soldaten, naar Bolsward, om de omliggende plaatsen ook den eed van getrouwheid te laten afleggen; doch zij werden spoedig door de Gelderschen van daar verjaagd. Burmania, een dapper krijgsman zijnde, werd in onderscheidene hagchelijke ondernemingen door den Bourgondischen Stadhouder gebruikt, en onder anderen in 1517 met Tjalling van Botnia uit Olde- en Nijeklooster, waar zij toen in bezetting lagen, naar Dockum gezonden, om deze stad en de omliggende plaatsen tegen eenen inval der Gelderschen te beschermen. Zij wilden hen in het open veld tot eenen slag uitlokken, maar uit vrees van te zwak te zijn, trokken de Gelderschen naar de Groningsche Ommelanden; en Burmania met de zijnen, het land aan dien kant van vijanden gezuiverd hebbende, legerden zich te Berlikum en in het klooster Aanjum. Ook kreeg hij in 1521 last van den Stadhouder Schenck, om vierhonderd soldaten op het Bildt aan te werven, zich met deze

te Harlingen in te schepen en naar de Kuinder te varen, ter hulpe van den Bisschop van Utrecht, die tegen de Gelderschen te velde trok en eenen inval in de Lemmer wilde doen. Met hen slaags geraakt, werden de Gelderschgezinden geheel verslagen, vele gevangen genomen, en de Lemmer met een gedeelte van Oosterzee afgebrand. Om den vijand zoo veel mogelijk te benaauwen en op eens een einde aan den oorlog te maken, werden er onderscheidene sterkten gebouwd en met bezetting voorzien. Burmania werd onder anderen met zijne krijgsbende in het Karmeliterklooster te Woudsend gelegd en voor zijne dappere daden tot Ridder geslagen. Hij was Drossaard van Harlingen en Admiraal van eene vloot op de Zuiderzee, met welke hij onderscheidene togten naar Enkhuizen en andere Hollandsche plaatsen deed. Even bekwaam in den Raad als in het oorlogsveld, was hij in 1529 medegevolmagtigde wegens het platteland van Friesland, tot opmaking van een compromis tusschen deze provincie en de steden Deventer en Kampen, wegens de tollen, en van 1539-1549 als Gedeputeerde uit de Friesche Staten in de gewigtigste Lands aangelegenheden bezig. Hij stierf te Ferwerd in 1551 en was eerst gehuwd met At Bonninga van Sjaerdema, bij wie hij zes en later met Saepk Ydtsma, weduwe van Sybren van Stenstera en Jemme van Herjuwsma, bij wie hij twee kinderen won, onder welke Gemme van Burmania, die later volgt.

Zie Schotanus, Geschied. van Friesl., bl. 604; Baerdt van Sminia, Nieuwe Naaml. van Grietm., bl. 43-45.