Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Jan Brunt]

BRUNT (Jan), geboren te Bodegraven, den 8sten November 1777, uit onders tot den deftigen burgerstand behoorende, gaf nog jong zijnde vele blijken van goeden aanleg tot de beoefening der zuivere Wiskunde, waarbij hem de leerboeken van A.B. Strabbe en Pibo Steenstra tot gidsen dienden. In het jaar 1793 aangesteld tot Ondermeester te Alphen, verwisselde hij die betrekking twee jaren later met eene soortgelijke te Linden. Drie jaren daarna als Schoolmeester te Meern bij Utrecht beroepen, werd hij in 1800 tot eerste Onderwijzer bij de Stads-Armenschool te Leiden aangesteld. Hier oefende hij zich onder de leiding van den Hoogleeraar Simon Speyert van der Eyk in de hoogere Wiskunde, bij welke studie deze zich bediende

van de beste Fransche werken, onder anderen van Cramer, Introduction à l'analyse des lignes courbes algebriques. 1750. Om van dit werk gebruik te kunnen maken, leerde hij in een half jaar zoo veel Fransch als noodig was om het voor de vuist te kunnen vertalen.

Brunt was een ongemeen zacht, vriendelijk en minzaam man, die, vrolijk en gedienstig van aard, in de vriendschap van vele achtenswaardige geleerden deelde. De betrekking van Onderwijzer bleef hij waarnemen tot aan zijne dood, welke voorviel op den 6den Maart 1803. Gedurende 's mans werkzaam leven wist hij nog tijd te vinden tot het zamenstellen van:

Eerste beginselen der Rekenkunde, 4 stukjes, zijnde een nuttig leerboek voor de scholen, waarvan in 1806 een herdruk verscheen en dat later verbeterd door Nicolaas Anslijn Nz. on derscheidene drukken beleefd heeft.

Brunt had zich den 1sten Augustus 1800 in den echt begeven met Willemina Pas, jongste dochter van Wouter Pas, sedert 1796 rustend Schoolonderwijzer te Kockengen.

Zie (de Jong), Alphab. Naaml. van Boeken, en vooral J. van Geuns, Bericht aangaande het leven van wijlen Jan Brunt. Leyd. 1803.