Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Hendrik van Brienen]

BRIENEN (Hendrik van), Heer van Sinderen, zoon van Hendrik van Brienen en Andrea van Harderwijk, gesproten uit een adellijk Geldersch geslacht van Franschen oorsprong, was van 1576 tot 1619 Lid van de Ridderschap van Gelderland, en bewees het Vaderland belangrijke diensten. Lid van het collegie tot de nadere unie en later van den Raad van State zijnde, nam hij, wegens dien Raad, vele en moeijelijke bezendingen waar; zooals in 1590 over de onzijdigheid van Rijnberk; in 1595 nevens Joachim Alting en Adriaan Junius met den Franschen Afgevaardigden de Tuileries over het leveren van mond- en krijgsbehoeften aan dat rijk, en in het zelfde jaar met eenige anderen naar Kleef, om aldaar met vertrouwde personen te handelen. In het volgende jaar vertrok hij met Adrianus Junius, Alleman en Foock naar Leeuwarden ten einde de gelijkheid soo de contributiën, als de gemeene Regieringe ende Directie van den Oorloge te bevorderen; in 1597 werd hij met Pancratius Castricum en Jonker Vitus van Camminga andermaal naar Friesland en tevens naar Groningen gezonden, om de toestemming dier provinciën, tot het in het veld brengen van een leger, uit te lokken. Met Johan Rengers tot Helm vertrok hij, nog in dat zelfde jaar, naar Middelburg om de oude raden der Admiraliteit uit hunne eed te ontslaan en den nieuwen dien af te nemen; en in 1600 reisde hij met Johan van Mathenes, Heer van Riviere,

andermaal derwaarts, ten einde de Staten van Zeeland aan te manen tot aanneming van den staat van oorlog.

Hij onderscheidde zich van Hendrik van Brienen die volgt door bij zijnen naam de Altste te voegen. Twee malen was hij gehuwd; eerst met Anna van Lijnden en daarna met Agnes Seraerts, en liet, bij zijn overlijden, in 1620, kinderen na.

Zie Bor, Nederl. Oorl. B. XXVII. bl. 503 (9). B. XXXII. bl. 143 (115) 146, 147 (117, 118), B. XXXIII. bl. 267 (81), B. XXXIV. bl. 326 (28), 391 (72), B. XXXVII. bl. 685 (66), Scheltema, Staatk. Nederl.