Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Reinoud van Brederode]

BREDERODE (Reinoud van), Baron van Wezemberg, Heer van Veenhuizen, Spanbroek, Oosthuizen, Etershem en Hobrede, een zoon van Lancelot van Brederode en van Adriana van Treslong, geboren in 1567, werd in 1615, met Albert Joachimi en Dirk Bas, benoemd om naar Zweden en Rusland te vertrekken, ten einde den Vrede tusschen dat rijk en Rusland te bemiddelen. Zij vertrokken in Augustus met een oorlogschip van den Staat, op Nerva. Na vele wederwaardigheden bij het reizen door landen of onbewoond of door den wreedsten oorlog en burgerkrijg, geheel verwoest, hadden zij met onbedenkelijk veel tegenspoed te worstelen. Er werd wel een vredehandel te Diderina, niet ver van Groot-Novogorod, begonnen, dan deze liep alleen uit op het sluiten van eenen wapenstilstand, slechts voor den tijd van drie maanden. Vervolgens trokken de Gezanten naar Zweden, werden aldaar door den Koning met geschenken en titelen van eere, zoo als Brederode met de baronie van Wezemberg, begiftigd en reisden vervolgens genoegzaam onverrigter zaken naar het Vaderland terug, waar zij in Augustus 1616 aankwamen. Van dit gezantschap bestaat een relaas onder den titel:

Journael der legatie in Moscovie gedaan in de jaren 1615 ende 1616. door Anthonis Goeteeris. 's Grav. 1619 in klein breed 4^o. met platen.

Vervolgens werd Brederode Voorzitter in den Hoogen Raad, en werd als zoodanig gemagtigd, om bij eene geweldige beroerte te Alkmaar de Regering te veranderen.

In zijn eerste huwelijk verbonden aan Geertruid van Oldenbarneveld, dochter van 's Lands-Advokaat Johan van Oldenbarneveld, volgde hij diens begrippen bij het uitbarsten der Staats- en Kerktwisten. Na het gevangennemen van zijnen schoonvader, stelde hij alle pogingen in het werk, om dezen te doen ontslaan, later om diens leed te verzachten. Hij deelde vervolgens in den rampspoed van dat geslacht. Men beschreef hem niet langer onder de Edelen van Holland en weerde hem alzoo uit de Staatsvergadering. Hij bleef echter Voorzitter in gemelden Raad.

Toen hij in Januarij 1633 te 's Gravenhage overleden was, waren de driften in zoo verre bekoeld, dat de Staten van Holland geen zwarigheid maakten, om aan de gewoonte der tijden te voldoen en staatswijze, zijne begrafenis te verzellen. In het koor der kerk te Veenhuizen is eene prachtige tombe voor hem opgerigt, waarop zijne beeldtenis levensgroot, in wit marmer, op een zwart marmeren bed ligt.

Hij was viermalen gehuwd, eerst met Geertruid van Oldenbarneveld, daarna met Maria van Duivenvoorde, vervolgens met Anna van Lynden en eindelijk met Maria van Hinjossa, Vrouwe van Zaanden. Bij zijne tweede vrouw won hij twee dochters.

Zie Gouthoeven, d'oude Chron. van Holl. bl. 123; Brandt, Histder Reform. D. II. bl. 647, 665, 842, D. IV. bl. 74; van Leeuwen, Bat. Ill. bl. 890; Wagenaar, Vaderl. Hist. D. X. bl. 96, 258, 390; Bijv. en Aanm. op Wagenaar, D. XI. bl. 72 en 73; Scheltema, Staatk. Nederl. D. I. bl. 171 en 172, D. II. bl. 571; de zelfde Peter de Groote in Holl. en te Zaand, D. II. bl. 131 en 132; Aardr. Woordenb. der Nederl. D. XI. bl. 552, en vooral Mr. H. Beijerman, Bijzonderh. rakende een gezantschap door onze Republiek in 1615 naar het Noorden afgevaardigd, in Vaderl. Letteroef. 1844, Mengelw. bl. 457-481.