Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Geraert de Bondt]

BONDT (Geraert de) of de Bont, gewoonlijk als Gerardus Bontius voorkomende, geboren te Rijswijk in Gelderland, in 1536, werd reeds vroeglijdig door zijnen vader, die een zeer vermogend man was, naar Schoonhoven gezonden, tot het leeren van de Latijnsche taal, en van daar naar Leuven, om zich in de Geneeskunde te oefenen. Zich hier eenigen tijd opgehouden hebbende, vertrok hij naar Italië, en te Padua tot Mr. in de Regten bevorderd zijnde, keerde hij naar Holland terug, nam zijne woonplaats te Leiden, en oefende aldaar de Geneeskunst. Met de oprigting van de Hoogeschool in die stad, in het jaar 1575 nam hij het houden van lessen over de Wis- en Sterrekunde op zich, werd eenige maanden later tot Hoogleeraar in de Geneeskunde aangesteld, en heeft dien post, waarbij in het jaar 1587 nog het onderwijs in de Kruid- en Ontleedkunde gevoegd werd, met grooten lof waargenomen. In 1598 werd hem bovendien, met den Hoogleeraar Petrus Pauw, het onderhoud en de verzorging van den Kruidhof, mitsgaders het onderwijs der dus genaamde Simpliciae, opgedragen.

De Bondt was vermaard wegens zijne uitstekende geleerdheid, en wel bijzonder om zijne kundigheid in de Grieksche taal. Ten

aanzien van de Godsdienst, was hij evenzeer vervreemd van onverschilligheid als van bijgeloof; zijn gewoon zeggen daaromtrent was: ‘dat de Godsdienst noodzakelijk is, maar dat hij geen erger kwaad kende, dan zulke snoodaarts, die, met den uiterlijken grijns van Godsdienst, hunne afschuwelijke gebreken zochten te bedekken.’ Verder was hij in zijnen omgang gul en openhartig, zonder den minsten hoogmoed of verwaandheid. Zaken waarvan hem de reden onbekend was en hij de waarheid niet kon doorgronden; verdienden geen geloof bij hem; doch van de verborgenheden van de Godsdienst was hij gewoon te zeggen: ‘dat het voor het menschdom een geluk was die niet te kunnen bevatten.’ Hij had zeer veel geschreven maar wilde nooit iets in het licht geven; hij plag te zeggen: ‘dat de wereld geen gebrek had aan boeken, maar aan geleerdheid.’

Hij stierf te Leiden den 15den September 1599, nalatende vier zonen en vier dochters, een zijner zonen Johannes de Bondt, was Stadsdoctor en Ontvanger te Rotterdam; de tweede Reinier de Bondt volgt hieronder; de derde, wiens naam wij niet vermeld vinden, was Doctor in de Regten en de vierde Jakob de Bondt, volgt mede.

Zie van Hoogstraten en Brouërius van Nidek, Groot Algem. Hist. Woordenb., B. bl. 317; Luïscius, Algem. Hist. Woordenb., D. II. bl. 39; Kok, Vaderl. Woordenb.; D. VII. bl. 727; de Chalmot, Biogr. Woordenb., D. III. bl. 308, 309; Biogr. Nation., Tom I. pag. 110, 111; Siegenbeek, Geschied. der Leidsche Hooges., D. I. bl. 23 en 28, D. II. bl. 66, 67, 69, 98, T en B bl. 53; Biogr. Univers., Tom III. pag. 10; van der Boon, Geschied. der Ontd. in de Ontleedk. van den Mensch, bl. 11.