Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Marcus de Bie]

BIE (Marcus de), Kunstschilder, uit een aanzienlijk geslacht gesproten, had tot meester den beroemden Jakob van der Does, die in het schilderen van schapen uitmuntte. De Bie streefde hem in den beginne op dat edel kunstspoor rustig na, en zou hem denkelijk ingehaald hebben, zoo niet eene ijdele verwaandheid of misschien jeugdige losheid, hem het beoefenen der schilderkunst had doen vaarwel zeggen, om die met de krijgsdienst te verwisselen, verkiezende liever als Vaandrig het land te dienen, dan zich verder aan de kunst toe te wijden. Men getuigde van hem dat

hij geheel en al de zwier van zijn meesters edel kunstpenseel had; ja dat hij de beesten zoo vast en fraai naar het leven teekende, als deze. Ook zegde hij met het aanvaarden van de Krijgsdienst, de kunst, tot wier beoefening hij geboren scheen, niet ten eenenmale vaarwel; want er zijn van hem vier boekjes in het licht verschenen die hij naar de teekeningen van Potter heeft geëtst. In het jaar 1664 werd hij als lid van het genootschap der Haagsche Kunstschilders opgeteekend.

Zie van Gool, Nederl. Schild., D. I. bl. 67 en 68; Kok, Vaderl. Woordenb.; Chalmot, Biogr. Woordenb.