Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 1

[Adriaan van Assendelft]

ASSENDELFT (Adriaan van), geboren te Haarlem den 18 September 1736, werd, na volbragte studie aan de Hoogeschool te Leyden, in het jaar 1761 beroepen tot Predikant te Nieuwenhoorn, van waar hij in het jaar 1764 naar Assendelft vertrok. Eindelijk kwam hij in het jaar 1770 te Leyden, waar hij den 6 Januarij 1809 overleed, nalatende eene weduwe en eene dochter.

Assendelft maakte zich bijzonder verdienstelijk door zijne buitengewone geschiktheid, om bij kerkelijke vergaderingen en raadplegingen voor te zitten en die te leiden; doch nog meer aanspraak heeft hij op de erkentelijke hoogachting der nakomelingschap, door het deel hetwelk hij nam in de oprigting van het in 1785 opgerigte Haagsche Genootschap ter verdediging van de Christelijke

godsdienst tegen deszelfs hedendaagsche bestrijders, waarvan hij sedert de oprigting tot aan zijne dood niet slechts bestuurder, maar ook gedurende die vierentwintig jaren Secretaris was. De stukken van zijne hand in de werken van het genootschap opgenomen, dragen blijk van zijne geleerdheid en gemoedelijke vroomheid. Zij zijn:

Aanspraak ten betooge, dat de vroegere en latere aanvallen tegen het Christendom en deszelfs leerstukken niet strijdig zijn met de goddelijke wijsheid, welke hij in de Algemeene Vergadering van 1789 heeft voorgedragen.

Aanspraak over de eenvoudigheid der eerste Christenen, inzonderheid met opzigt tot de geloofsleer des Evangelies, en de wezenlijke leerstukken van de Christelijke belijdenis, voorgedragen in de Algemeene Vergadering van 1795.

Aanspraak over de ligtzinnigheid onzer eeuw, in het behandelen der waarheden van de Goddelijke Openbaring, gedaan in de Algemeene Vergadering van 1805.

Assendelft heeft zich ook als een dichter van fijn gevoel, smaak en goed oordeel doen kennen, door de dichtstukken die van hem in de werken der Leydsche en Haagsche dichtgenootschappen geplaatst zijn. Bijzonder fraai is onder anderen zijne Heilgroete der Leidsche zanggodinnen aan Z.D.H. Willem V, naar het Latijn van A. van Roijen, opgenomen in het tweede deel der Werken van de Maatschappij van Nederlandsche Letterkunde.

Ook bestaat er van hem een zinnebeeldig tooneelstukje:

Leeuwendaal in vreugde, 1755.

Zie Ypeij en Dermout, Geschied. der Nederl. Herv. Kerk, D. IV, bl. 50-52; Witsen Geysbeek, Biogr. Woordenb. der Dichters; Glasius, Godgel. Nederl.