Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 1

[Michael Arnoldi]

ARNOLDI (Michael), geboren te Franeker, een zoon van Nicolaas Arnoldi, die volgt en diens tweede huisvrouw Anna Pybinga, werd, na zijne Akademische loopbaan voleindigd te hebben, tot Doctor in de Godgeleerdheid gepromoveerd en in 1682 te Menaldum tot Predikant beroepen, van waar hij in het volgende jaar naar Harlingen en van hier in 1693 weder naar Leeuwarden vertrok. Toen in 1697 de gemeente van Utrecht hem begeerde, meende hij daarvoor te moeten bedanken; doch zes jaren later volgde hij de roepstem naar Haarlem, waar hij den 28 Maart 1738 overleed.

Hij was een man van bijzondere geleerdheid. Van zijne letterarheid is in druk verschenen:

Codex Talm. Tamid. de Sacr. Jugi, versione et commentario illustratus, Franeq. 1680, later opgenomen in de Mischna van Surenhusius, Tom. V.

Christelyke Bedenkingen, Harl. 1687. 12^o

Lykrede op Prins Hendrik Casimir, Leeuw. 1697. 4^o.

Bij zijne Echtgenoote Sjouwkje Taekama had hij drie zonen en eene dochter verwekt. De zoons waren: Tiberius Arnoldi, eerst in 1718 Predikant te 's Prinsenhage, vervolgens in 1722 te Katwijk aan den Rijn, daarna in 1726 te Dordrecht en eindelijk in 1728 te Haarlem, alwaar hij den 8 Januari 1741 overleed, den roem nalatende van een der geleerdste Predikanten van zijnen tijd te zijn geweest. Michael Arnoldi, achtervolgens Predikant te Brandwijk en te Harderwijk, waar hij den 12 October 1751 ten grave daalde en Nicolaas Arnoldi, Schout over een distrikt bij Haarlem mede in 1751 overleden.

Zie Vriemoet, Athen. Frisiae, 419 en 420; Chalmot, Biogr. Woordenb.; Schotel, Kerkel. Dord. D. II. bl. 316.