Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 3

[p. 134]

De waare offerdienst, in het tegenbeeldig heiligdom.
Of aandacht op Jes. LXVI. 1-3.

Zangw: Ik schond, o God, uw beeld, naar 't welk ik was herschapen. II Deel bladz. 92.

I.

De Hemel is Uw troon, o God, en voor Uw voeten

Deeze aarde een voetbank, wij ontmoeten

U in dit grootsch paleis, het geen Gij hebt gesticht.

Waar zou de tempel zijn, die U een mensch zou bouwen?

Het huis waar Hij Uw' luister zou aanschouwen?

Waar is de woning voor het ontoeganglijk licht?

II.

Gij schiept, grootmachtig God, het starren dak en de aarde,

Waar in zich kragt en bouwkunst paarde:

Zodat dit alles uit een louter niet ontstond.^*

* Zoo dat dit alles uit een louter niet ontstond] De woorden v. 2 הלהלת staan zoo in 't Hebreeuwsch gezet, dat men ze, zoo ik denk, vertaalen moet: Want mijne hand heeft alle deeze dingen gemaakt, zoo dat alle deeze dingen wierden היה, beteekent eigelijk zinken, neerzinken; een' grondslag, een vastligheid krijgen; een plaats daar iets bezinkt, en rust. Dit past zeer wel op het groote schepping werk, daar alles door de eerste wording zijn' grondslag van bestaan kreeg. En gemerkt ons היה, in 't geschiedverhaal der schepping doorgaans, worden, een bestaan krijgen, beteekent; is het billijk, dat we 't ook hier zoo opvatten. Dan heeft de naam הוהי, welke zoo veel zegt als, dien God die in den grootsten nadruk alles doet worden, hier zijne volle kragt.

[p. 135]

 

Gij wilt op armen zien, gij doet verdrukten leeven;

 

Gij denkt aan hun, die voor Uw woorden beeven;

 

Wijst hun in 't kruisgeloof, den welgelegden grond.

 

III.

 

Nu zal den brandaltaar', noch stier, noch lam gebeuren,

 

Geen meelbloem, wijn, noch wierookgeuren:

 

Dit 's Afgodsdienst, en moord, en hond- en zwijnenbloed.

 

't Is 't Godslam, dat alleen der Godheid kan behaagen;

 

Dat onze schuld wil op het kruishout draagen.

 

God ziet dit offer aan: hier daalt een hemelgloed!

 

IV.

 

Tans is 't verlicht verstand, met een verbrijzeld harte,

 

Gods heilig offer, die door smarte

 

Ons tuchtigt, of 't gemoed door zachte zalving leert;

 

Hij eischt de ontbloote ziel, om alles te verlaaten;

 

En 's waerelds schat, en eer, en lust te haaten:

 

Een' wil die Hem geheel als 't waare goed begeert.

 

V.

 

Ons geest'lijk Outer voegt het waakende geweeten,

 

't Geen nooit het kwaade goed wil heeten;

 

Maar beeft voor 't heilig woord, en zich voor zonden hoedt.

 

Hier past een biddend hart, vol reukwerk, geest, en leeven;

 

Niet kenbaar dan voor Hem, wiens Geest het geeven,

 

En die 't ontsteeken wil, den Priester van 't gemoed.

[p. 136]

 

VI.

 

God vordert, daar Hij woont bij geestlijke Isr'elieten,

 

Een leevend offer van Levieten,^*

 

Die Hem geheiligd zijn, en in zijn gunste staan.

 

'k Wil dan aan God gewijd, mij in zijn' dienst beweegen.

 

In 't off'ren van mij zelv', is 't heil geleegen,

 

Dees redelijke dienst, doet mij naar 't outer gaan.

 

VII.

 

Wie nog verstokt en blind, zijn wegen wil verkiezen,

 

En dus het waare heil verliezen;

 

Wie aan zijn' grouweldienst een welgevallen heeft:

 

Ik zoek, naar 't eeuwig woord, aan God mij op te draagen.

 

Hij schept alleen een gunstig welbehagen,

 

In Hem, die met zijn hart en daaden voor God leeft.

* Een levend offer van Levieten] Paulus schrijft Rom. XII:1. Ik bidde u dan, broeders, door de ontsermingen van God; dat Gij Uwe lichaamen steit tot eene leevende, heilige, en Gode welbehaaglijke offerande; welke is UW redelijke Godsdienst. Door lichaamen, moet men hier, niet eigelijk en bepaaldelijk onze Lichaamen verstaan, maar onze Persoonen, die de Grieken gewoon zijn, door 't woord Σώματα Lichaamen uit te drukken. Dat blijkt uit Dinarchus contra Demosth. Tom. I. p. 97. a. over welke plaats men den vertaler en uitgever Wolfius moet nazien T 6 p. 67 col. 1. B Menandr. Fragm. p. 202. Gelijk ook daar uit moet verklaard worden. Heb. XIII:3, en Mat. XXVI:26. De Apostel spreekende van Leevende offeranden, en een' redelijken Godsdienst: zinspeelt, zoo ik mij niet bedrieg, op de Levieten; wier Persoonen als leevende en redelijke offeranden, aan God door eene plechtige beweging wierden opge[o]ffe[rd]. Zie Num. VIII. 10-20, en verg. Vitringa obs. Tom. I. L. II. C. II. § 12 p. 275, 276.