Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 3

[p. 130]

Immanuel 't heiligdom.
Of aandacht op Jes. °VIII 14.^a

Dan zal Hij [U] tot een heiligdom zijn; maar tot een' steen des aanstoots, en tot een rotse der struikelinge den twee huizen van Israël; tot een' strik, en tot een net den in woonderen te Jerusalem.

Op eene nieuwgemaakte zangwijze.

I.

Ik werd den donk'ren kerker moê!

Toen riep Immanuel mij toe:

‘Treê uit de duisternis, langs Sions steile trappen.

Schrik niet, dat U die rots ontmoet,

Daargij uit Hinnoms dal in 't Heiligdom moet stappen,

Met een' ontschoeiden voet’.

II.

'k Zei: ‘Ach! waar vind ik opening,

‘Of weg waar door ik heenen dring?

Waar is Gods sterke hand, die ketens los kan rukken’?

't Licht daalt in Tofeths zwart gewelf!^*

Een straal versmelt het hart, breekt grendelen aan stukken;

God roept: ‘Ga uit U zelv'’!

III.

Mijn Goël, zie hoe 't harte beeft!

'k Heb voor mij zelv' te lang geleefd,

* In Tofeths zwart gewelf!] Zie Jer. VII:31. & Pocock. Descr. of the East. Vol. II. Part. I. Book I. Chap. VI. p. 25.

[p. 131]

 

Dit hart aan zonde, en hel, en waereld opgedraagen.

 

Kom nader, Hemelbruidegom;

 

Verover deeze ziel; 'k moet U alleen behaagen.

 

Wijs mij Uw Heiligdom!

 

IV.

 

Dan woon ik in geen Tofeth meer:

 

't Geen ik van Hinnoms dal ontbeer,

 

Zal mij Uw Heiligdom op Sion weder geeven.

 

'k Volg U, en sterf met U aan 't kruis;

 

Ik leef, doch niet meer ik; Gij zelf zult in mij leeven.

 

Gods tempel wordt mijn huis.

 

V.

 

In 't Voorhof vind ik rust en vreê,

 

Mijn' brandaltaar en kop'ren zee,

 

Om 't hart te reinigen van schulden en gebreken:

 

'k Vind schat, en wapens in 't portaal;^*

 

Ik krijg in 't heiligdom, de onvrugtbaare aarde ontweeken;

 

Een Godlijk zielsonthaal.

 

VI.

 

Zend hier Uw zevenvoudig licht,

 

Bestraal het duister zielsgezicht;

 

Doe aan Uw tafel van Uw brood en wijn mij leeven.

 

Ontvang den wierook der gebeên,

 

'k Zal dien op 't reukaltaar, in Uwe handen geeven;

 

En met U binnen treên.

* Schat en wapens in 't portaal] Zie 1 Kon. V:3. VII:51. 2 Kon. XI:10. Rel. Antiq. Hebr. P. 1. C. VII. §. 1. p. 67. & Lundius Heiligd. D. 1. B. 11. H. XI. § 13 38. bladz. 443-449.

[p. 132]

 

VII.

 

't Is de Ark, die U ten troon verstrekt.

 

De Leer der bloedverzoening dekt,

 

De bliksemende Wet; zij moet genade werken.

 

Hoe glansrijk daalt de Schechina!

 

Ik dek het rood gezicht met Serafijne vlerken,

 

En wacht op Uw genâ.

 

VIII.

 

O Siloa^§, die Edens vloed,

 

Doet stroomen in 't verschroeid gemoed.

 

O levendig kristal uit 's Hemels troon ontsprongen;

 

Gij drenkt het Hemelsch Heiligdom;

 

Het driemaal heilig, wordt het Lam daar toegezongen;

 

Daar is het Eigen stom.

 

IX.

 

Daar leeft de ziel geheel in God,

 

Daar smaakt ze 't allerheuchlijkst lot

 

Van 't zalig Geestendom, dat God en 't Lam mag eeren.

 

Daar drenkt Hij haar met hemelwijn;

 

En als 't verengeld hart, de tempels moet ontboeren,

 

Zal 't Lam de tempel zijn.

 

X.

 

Wee U, rampzalig Israël,

 

Verlaat gij Sions waterwel?

 

urst Gij den strik en 't net met Salems volk verkiezen?

§ O Siloa, enz.] Deeze bron lag aan den voet van Moria, en het heiligdom werd er uit bewaterd. Zie II Deel der gezang. bladz. 25, 26.

[p. 133]

 

Ge omhelst een snoode afgoderij,

 

Gij zult, de rots des heils, en 't heiligdom verliezen.

 

't Lam maakt de zielen vrij.

 

XI.

 

't Lam, dat een steen des aanstoot is,^*

 

Den Jood een rots der ergernis;^†

 

Strekt mij ten Heiligdom! wees welkom zuiv're drempel!

 

'k Vrees strik noch net, nu 'k veilig woon.

 

Ik wandel op deez aard'; en leef in 's Hemels tempel;

 

Mijn tempel is Gods Zoon.

* 't Lam dat, een steen des aanstoots is] Ik zin speel op den steen Zoheleth, digt bij de bron Rogel, aan de zuidzijde van Sion. Jos. XV:7, XVIII:16. Sandijs Reize B. III. p. 167, 168. die waarlijk, ten tijde van Salomon, door 't zalven van Adonia, een Steen des aanstoots, voor veele Jooden geweest is 1 Kon. I:9. Daar ןבא תלחוה zoo veel zegt als, Een steen der vertraging, of terugwijking; want dat beteekent לחו bij de Arabiers. Vid. Pocock. Not. misc. C. 3. p. 38, en Bochart. Hieroz. P. 1. L. 1. C. IX p. 59. 't Welk in den grond het zelfde is, met ףננ ןבא Den steen des aanstoots, in onze plaats.

† Den Jood een rots der ergernis] Ik doel op den berg der struikeling, of der ergernis, die nog heden dien naam draagt, digt bij den steen des Aanstoots, tegen over Sion gelegen; zodat het Dal Tofeth of Gehinnom alleen, den berg Sion van den berg der struikeling afscheidt. Zie Sandys Reize B. III. p. 166. Maundrells Reize den 6 April p. 129. Pococke Description of the East Vol II. P. I. L. 1. Chap. VI. p. 25. Surius le Pelerin Sejournant Liv II. Chap. XLI. p. 401. Cotovic. Itiner. Lib. II. Cap. XLI: p. 289. Deeze berg kreeg dien naam, om dat Salomon daar op hoogten liet bouwen, voor Camos der Moabieten, & Molech der Ammonieten afgod, gelijk alle de reizigers eenpaarig getuigen, en duidelijk gezegd wordt 1 Kon. XI:, 8. Men kan naulijks twijsfelen, of Jesaias zinspeelde daarop, wanneer bij den steen des aanstoots, en de rots der struikeling, zoo vlak tegen over Sion stelde en 't Heiligdom daarop gebouwd. Hij zal een steen des aanstoots enz. ZIJN, is zoo veel als: ‘Hij zal daar voor gehouden worden, door het ‘ongeloof’. Dus wordt היה in deeze zelfde woordvoeging gebruikt Gen. XXVIII. 21, en Exod. II:10. Verg. 1 Pet. II:7.8.