Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 241]

Grafbespiegeling.

enkel eerbied.

[p. 243]

XXXVIIIste lied.
Grafbespiegeling.

O stille rustplaats, somber Graf!
Ik leg eenmaal, mijn leven af,
Gij zult mijn' laatste woning wezen;
Ik staar op u, maar zonder schrik,
Daar 'k, door 't geloof, reeds weet, dat ik
In u zal rusten, zonder vreezen.

O woning! gij kent schijn noch praal,
Al siert u marmer of metaal,

[p. 244]

 

Gij houdt voor elk dezelfde waarde,

 

Al is een' graszoô slechts uw' kruin;

 

Het graf, gehouwen in arduin,

 

Bewaart niets meer, dan 't graf van aarde.

 

 

3

'k Zie u, mijn stoff'lijk deel! dus aan,

 

Dat g'eens hier in de rust zult gaan,

 

Van aardsche zorg en smart beveiligd;

 

Om daar te kiemen als het zaad,

 

Tot hemelvrucht, die nooit vergaat,

 

Want jezus heeft uw graf geheiligd

 

 

4

O Heiland! ja, ook eens sliept Gij,

 

In 't stille graf des doods, om mij

 

Uit doodsche sluim'ring op te wekken;

 

En dan, o vreugd'! zoo voorbereid,

 

Voor d'ongekende zaligheid,

 

De vrucht van mijn geloof te trekken!