Werken

De eerste uytkomst, vant vierde deel, is

Theeuwis, en Meester Bartelt.

Theeuwis comt en seyt aldus.

Is dat de Rol, 'tmach de Nicker met syn Moer,
God seghen ons wat hebben de kakelaers daer al remoer,
Is dat ien Huys daermen ter neer leyt de luy haer verscheel,
Overschouwer, me dunckt daer begint eerst het krackeel,
Benedistus, ick sou dat in me hooft niet mogen verdraghen,
Tis daer maer, Jae, neen: ick segt, ic ontkent, 'k heb me leve daghen,
Sulcken ghetier, tis wonder hoe dat het de Heere lyen.
Ken ick het verby, ick sal dat volck wel myen,
En die allijckwel een goedt Avocaet vint, dats een geluckich man,
Maer dieder geen van doen en het, isser noch veel beter an,
Gants krachten, hoe gaettet daer hoogh en laegh,
Tis niet vreemt, al schiender veel dootslaghen in den Haegh,
Daer loopter so veel met het rapier op sy, die vinnen altijt haer luy,
En die met de swarte Tabbaerden die hebben noch al een quaer buy,
Se spreecken balcken aen sticken, en dat alsoo droogh,
Ic docht altemet, daerme raeckter een met de pisser om hoogh,
Soo asse daer tegen mekaer legghen en hassebassen,
Die mijn soo toesprack, daer zou voorseecker een opsteecker op passen.
Daerom was ic van M. Bartels wegen altemet alliens bangh,
Want die me half so veel toeseyde, creegh voorseker een jaepgen in sijn wang,
Of een snee over syn neus, en dat al eer as hy 't wel meende.
Datjet verstaet goe luy, so mercken de boeren tot ongsent de Eende,
Ick segh niet meer, se benne daer wel stijf inde beck,
Hebbense half soo veel harts nae, soo hebbense gheen hart ghebreck,
Gingh ick daer een dach vijf of ses an mekaer, of een weeckgien,

[p. 43]

Ick sou dat wel me leeren klaren uyt een eeckgien,
Want tisser met segghen te doen, en dat acht ick niet ien vijgh,
Wangt alsme yemant wat seyt, heb ic het hart niet dat ic swijgh,
En daer by heb ic ien paer vuysten, die hangeme soo verhijt los,
Om een haer flensten icker wel een voor de kop, dat hy vil as een boer-os.
En daer me schat ick, had ick het recht dan ommers gewonnen,
En met huer afghedaen, lijckt wordt eerst op sijn best begonnen,
En dan blijftet ten lesten noch wel hanghen aen een spijcker,
De Pleyter mach rijc worden, maer de Advocaet veel rijcker,
Wangt tis niet dan van gelt, gelt, daerse van droomen:
Soo knap as de luy om te crackeelen byer comen,
Vernemense of her beurs vol is of ghelt,
En sooder dan wat sit, en de vueghel wel is ghestelt,
So ist geeft gelt hier voor, geeft gelt daer voor, want de saec gelt jou,
Tis geeft my dat, tis coopt hem dat, tis schinckt dat me vrou,
Se hebben in beleeftheyt sulcken aertgien vande grauwe municken,
En in banquetten volgense niet luttick onse geestelijcke knunnicken,
Een heele dach wetense de vrye smeer,
Hier makense een crackeeltgen, en daer leggense een crackeeltgen ter neer,
En 't comt al op de crackeelder an, want dat volc haer altijt vry telt,
Daerom behoeft de pleyter wel een paertgien Schijtgelt,
En dat en heb ic niet, daerom wil ic het Hof vlien,
Ten minsten soo veer as ic een wit paerdt can off sien,
Want de crackeelen groeyender as in een potters cleet de luysen nesten.

M. Bartel comt uyt, gaende by hem selven speculeren en tellende op sijn vingeren, den Boer hem siende seyt voort.

Ke daer M. Bartelt, ke daer, hy het het hooft vol muyse nesten,
Al recht vyf vingeren an een hangt, dats even gepast.
M. Bartel. Imposua contrario me celencium, 'k heb me Cases vast
Convincere omnes, se sweghen al, al segh ic, al die daer waren,

[p. 44]

En de Presedent sach me an met een bedaeren,
En dat nerghens aers om as om dat groot verlangen
Dat hy het om me weer te hooren pleyten, so is me tong gehangen,
Niet een woortgen stuyt ick, niet een reden gaeter verlooren,
Hic Cicero est, hier is een Cicero herboren,
Want Cicero heeft soo veel connen doen met syne kallen,
Dat Caesar opgetrocken tot hooren sijn boec uyt sijn hant liet vallen,
Soo ic ooc maecke door mijn eloquentie cloeck,
Dat de toehoorders blyven sitten gapen, as een boer na een boecwey coeck,
En neffens sulcken gracy, behoort het hooft van een goet Advocaet
Een register te wesen, daer 't gantse Juris in geschreven staet,
Gelijc as dese Cop, want niemant reyt of ic weet waerom,
Pandatat codex is in me besturven, ende Leges duodecem tabulorum
Berusten maer by my alleen, amp; sunt magni moment,
Al segghense datse van cleene waert zijn, hoc sunt visemetent,
Dat seggen Esels Coppen, die spijt dat ic sulcx by de handt neem,
Sed scientia non habet inimicum nisi ignorantem:
Dat is de manier soo, en 't sel de manier wel blyven,
Al heur roepen is, laet sien wat Barteldus en Baldus van de saec schrijven
En wat maect dat volc ons aers as een war les,
Daerom, Ipse ego sum, in mijn saecken Legura interpres,
Dat sal noch al eerst blijcken, dan de tijdt wil noch niet lyen,
Habet ingenium hereticum, uyt mijn comt noch Ketteryen,
En sulcke obollighe uytlegginghe van de wetten,

[p. 45]

Daer de hondert duysentse Professor niet eens zou op letten,
Faber wil noch wat segghen, dan tis noch maer een vuyl broecgien,
Want int Juris loopt noch wel hondert mael meer schuylhoecken,
Dan se zijn my niet verburghen, of 't gaet me buyten me vermoen,
En daerom ist ooc dat ic soo veel meer as andere heb te doen,
Jae meer as ic waer can nemen, maer datsme geen lust,
Want liet ic me na 't volcx sin gebruycken nacht noch dach had ic rust,
Hier van een Joncker, daer van een Coopman, ginder van een boer,
Die den heelen dach t'onsent, 'thuis loopen vande vloer,
Alst blijct, hier staet Teeuwis alree en neemtme waer.
Theeuw. Gendach. Heerschap, Gendach Heer Advocaet.
M. Bartel. Teeuwis benje daer, wel wat is nou u segghen, laet hooren, nu mach me 't beuren,
Flus quamje me daer in me fantasyen steuren,
Want as ic te Hoof gae so heb ic geen tijt, dat ic met yemant spreec.
Teeuwis. Me docht dat, dat flus noch wel moytgens bleec,
Je grauwde, je snaude, je beet om je staert,
Je waert soo nors, ten scheen je niet te pyne waert,
En de saeck daerom dat ick by je coom, datje dat mient,
Hangt macht an, daer werdt lichtelijck een nieuwe hoedt an verdient,
En daerom com ick byje, wangt ick hebje van doen,
Ic zouje aers niet comen soecken. M. Bart. Dat ken ick wel vermoen.
Nou wel aen wat isser, wat hebje me te klaghen.
Theeuw. Maer ick bin daer onnosel geraeckt om me paerden, en om me waegen.
M bartel. Hoe om je paerden en waghen, wel wat praet is dat,
Hebje dan geholdt teghens de kueren van de stadt.
Theeuw. Een vijch, met de diefleyers accordeertmen wel van sulcken leur.
M. bartel. Jae of jy ien kindt doot gereen had, sou dat dan alsoo deur.
Theeuw. Jae een kindt doodt ghereen segh icker tuegen, nou ick mach swijghen.
M. bartel. Neen ick most seggen, sou je goe raet van me krijghen,

[p. 46]

Daerom begeer je me hulp, openbaert me watter is.
Theeuw. Wat noot wast mocht ick je vertrouwen, maer ick gis,
Dat jy 't stracx voor wat nieus sout gaen vertellen.
M. bartel. Hebje se dan verspuelt, of heb je sitten vellen,
Een achtdagen over een boech, daerse blyven staen voor 't gelach.
Theeuw. Geckje mit me dat sou ick je wel seggen neen seecker, ick mach.
Een vaentie drincken, maer 't nachje knoop icker niet aen.
M. bartel. Hebjese so niet verbuert, niet verspuelt, niet verdroncken, wat is het dan,
Hebjese in een Hoerhuys ghelaten, ye bent toch goet snoeps.
Theeuw. Sus sus by get, je bent te byster luyt roeps:
Neen ic in gheen hoerhuys, neen ic seecker, deghelijcke deegh,
Maer evenwel je praet soo bijster veer niet uyt de weegh,
Toch in gheen perdiel, en is de vrou een hoer, soo isse een hoer met eeren,
'Ken durfje niet meer segghen. M. Bart. Wel wat is dan je begeeren?
Theeuw. Maer goet raet, en die is duyr, wat duyvel heb ik ghemaect.
M. bartel. Hebjer dan by gheslapen? Theeuw. Neen, ick hebber by ghewaect.
M. bartel. Wel Teeuwis ye hebt t'huys een cloeck eyghen wijf,
Dat is seecker te grof: verneemt den officier dit u bedrijf,
Je raeckter verseecker met de helft van ye goedt niet off.
Wel Teeuwis! Teeu. Jae wel bartelt, is dat dan soo grof?
M. bartel. Voorseecker dat wangt: Jus Canonicus, gaeter fel me duer.
Theeuw. Ic en weet van die brabbelerye niet, noch van you gheluer,
Ick com hier maer, om datie me goet raet zoudt gheven.
M. bartel. Goe raet is, datie u mongt toe houdt, en betert u leven,
En datiet u daghen niet denckt, en noch veel minder doet.
Theeuw. Moye praet, een mens is vaer, van vleys en van bloedt:
Dat weet ie ooc wel, al hou je je soo slecht.
M. bartel. Teeuwis, Teeuwis, je blijft noch al de ouwe knecht:
Selje je dan niet eens beteren, loopje staegh met de Clap?
Theeuw. Ic beterme as yei: as suer scharbier op den tap,
Maer allijckewel wat raeje, je moet practiseren.
M. bartel. 'k Selder nae soecken, dan 'k sal niet vinden dat u sal profiteren:

[p. 47]

Want de wetten spreeckender allegaer teughen.
Teeuwis. Soo segh ick, dat de Wetten niet een olyecoeck en deughen,
Dan ick gis, datje 'tnauste niet weet, wat in je boecken al staet.
M. bartel. Treckje me wetenschap in twijffel, soo maeckie me quaet:
Wat ghy babock, Ick wilie den Officier wel iens op sennen,
En ghetuyghen van u daedt. Teeu. Jae maer ick sout ontkennen.
En hy zou mijn alsoo wel ghelooven as iou.
M. bartel. Nou wel an, houdt ie mongt: maer Teeuwis dese vrou,
Ist een vrye persoon, of hetse oock een man soo ie gist.
Teeuwis. Se hadder altijdt veur een half uyr noch ien, asse niet beter wist.
M. bartel. By go, houdt dan ie mongt, ick raedtie as een vriendt.
Teeuwis. Jae wel me dunct, datie raedt me evenwel niet en dient,
Maer allijckewel, nou slaetje boeckien op, en siet watter staet.
M. bartel. Voor jou weet ick wel isser niet dan alle quaet,
Maer omje in alles te voldoen, soo wil icker eens nae lesen,
Nou bock, je most me lessenaer soo langh wesen,
Tot dat ick het veyn, ick salder nae soecken.

Teeuwes bockt voor over en luent op sijn stock, M. bartel leyt een groot boeck op sijn neck, Teeuwes seyt als volght.

Soeckje seecker, ic docht dat je al de Latijnse boecken,
Heel en dal van buyten kondt. M. bartel. Nou wel aen dan staeje vast.
Jen hoort aers niet te doen Teeuwis, soo wel as dit werck u past,
Je hebt sulcken moyen breen ruggh, men zouwer wel op leggen slapen.
Teeuwis. Dat je noch seyde, in de slachtijdt pensen op te schrapen,
Se is moy rondt oock, hebje de uwe wel esien,
Hoe vaerje kenje wat veynen? M. Bar. Jae ick hebber al ien.
En siet daer vat ick de tweede iuyst op sijn hooft.
Teeuwis. Wel! wel! dat is ongdieft, Godt zy ghelooft,
Laet hooren M. bartelt, wat goets compter uyt?
M. bartel. Niet aers dan dat de Wetten u verclaren voor een guyt,
En datje waert bent (tot exempel van een aer) ghestraft.
Teeuwis. Daer is voor mij (hoor ick wel) al sobertgiens geschaft.

[p. 48]

M. Bartel. Alst doet: en Teeuwes, Canonicam maeckt het al veel quaer.
Teeuwis. Hoe lieght dien dief sey Harmen teughen sijn Vaer:
By get M. Bartelt, me dunct ye verstaeye de saeck niet wel:
Hoe kent quaer als doodt? M. Bart. En in de Hel
Bock noch wat, moghelyck vijnd icker noch wel ientgen toe.
Teeuwis. Nou wel an, haestje wat, ick bin dit bocken al moe:
By get, watten ficxen Duyvel, hoe soect hy by stoelen by bancken,
Ist al de pyne waert, dat ick hem hier voor zou bedancken,
Onse Keesien kan 't boec wel lesen, had ic sijn boecken maer uyt te sien,
Hy zoume ooc haest sulcken Advocaet verstrecken met daer wat in te sien,
Maer hey! hoe vaer je met mecaer, hoe langh sal ic dus staen?
M. bartel. Nou nou, wacht noch een ooghenblick, terstont ist ghedaen,
Maer de Vrou die u paerden het, sal ic ooc wel dienen te kennen,
Om seeckere redenen.
Theeuw. Ja om ons alle bey mit jou spytighe tong te schennen,
Of om deselfde Borstel (Heerschap) om te brouwen,
En as 't nest volgebroet was, mijn voor de schuldige man te houwen.
M. Bartel. Neen seecker, 't selje hiel dienstich wesen in je saeck.
Theeuw. Wel as icse al noemde, soo wast al ien raeck,
Of jese kenne sout, maer al lijckewel dienjet te weten,
'k Wiltje wel seggen, maer duympgen op, 'k heb huyden ochtend ontbeten,
Tot me Joncker van Grevelinckhuysen, dat me wel rout,
Verstaje wel, ick breng haer alle Jaers een Wagen met Hout,
Datse teghen de Winter te droghen legghen op Solder,
En verstaje, ick creech daer alsulcken kittelingh in me Kolder,
Dat ick me niet bergen con, je verstaet wel wat me deerde,
En 't schijnt wel dat het vroumensch daer 'tselfde begeerde,
Wat wil ickje seggen, se het me Peerden en me Waghen verdient.
M. Bartel. Ick schric dat ic het hoor, 'k denc niet datje de Juffrou mient.
Theeuw. Ic doe seker. M. Bart. Doe je noch seker. The. Ja ic, sowaer as ic leef,

[p. 49]

M. Bartel. Jou Rabaut dat is me Nicht. The. Geluc dan, so binje dan me Neef,
Daer bin ick blijdt om seecker, soo veel te beter seljet swyghen.
M. Bartel. Nou ik de draet heb, sel ick het Klouwen wel cryghen,
Had icker tuygh by Voghel, 't was mijn duysent Guldens waert.
Theeuw. En noujese niet en hebt, hebje ien gladden Ael by de staert,
Ke hy toch o lieve knecht, hoe sweet jy,
Weetje aers gien raet te gheven, soo brengt dan vry
Al je Boecken te coop, en laetje voorts broets broen,
'k Weet je ruyltse an suyckerde erreten, in ien Apteeckers Winckel,
Daer sullense om Peperhuysgens of te maken noch wat goet doen,
En comje opt lant, in ien half uer wordje ien volcomen Kinckel.
M. Bartel. Jou guyt, ick selje ien duerwaerder senden, en dat eer niet langh.
Theeuw. Ke daer maet, soo crijght hy wel te pas ien snee in sen Wang.

De tvveede uytkomst vant vierde deel, is

Bely, Juffrou, en de twee Bedelaers.

Beely alleen seyt.

Waer mach de paerde tuysser blyven, 'k heb hem noch niet vernomen
En 't is op het tipje dat me Joncker van de Jacht sel comen,
En deuse Paerden dienen we wel ierst quijt te wesen,
Sou Jan Soetelaer (denck ick) wel voor mijn verwyten vresen,
Om dat hy hem van mijn soo leelijck liet bedrieghen.

Twee Bedelaers comen uyt, Bely die siende, seyt voort.

Maer siet toch wat comen hier toch voor twie bare vogels vlieghen,
Dits de rechte slach, ien eerlijck bedelerijtjen,
Kijck toch ien mannetgen mit ien Wijfgen, ien sijtjen mit ien hijtjen,
De Kleederen gheschort, de middel ghegort, en 't hooft bebongen,
En elk ien krijt Korf op de rugh, vol kale Jonghen,
Wel wat moghen dit toch wesen voor ghesellen,

[p. 50]

't Schynen wel Luycker Walen, die nou loopen kokerellen,
Die hier met ien Krijdt Ben comen int Landt,
En blyven ons voort al haer leven aen de handt,
Ten is niet wonder, want se sien hier het volcks groot erbarmen,
Over de behoeftighen, en by namen over de vreemde Armen,
De miltheyt oock van de Huyssitten, en groote giften van de Gemeent,
Lockt het Landt vol van dit volck, en grift in haer ghebeent
De luyheyt, oorsaeck van haer grootste ghebreck,
Dan wat leyter mijn aen, ben ick oock gheck,
Dan wat roertet mijn winnen, waer of datset gheven, aster slechs is,
En dat het der is, is ondieft, want ick bent ongheluc ooc niet mis,
Lichtelijc coom ick te hylicken an den eenen bloet of den aer,
En dan sout al goet singen wesen, Huyssitten vaer, hier comt noch ien paer.

Juffrou comt uyt, Bely haer siende seyt voort als volcht.

Wel wat of me Vrou hebben wil, dat se soo comt as de Bruyt prijcken.
Juffrou. Daer en comt (sie ick wel) niemant van uytkijcken,
Souwer dat Meysgen wel gheweest hebben, wat ick denck jase,
Hetser bootschap ooc qualijc ghedaen, byget ic slase
Datse voor mijn voeten blijft legghen, die vuyle pry.
Bely. 't Is best dat ick men hier wat ga houwen an d'een zy,
Om te hooren hoe datse al ghenoecht, die goe Vrou,
Sus, sus. Juffrou. Ja wel me Hart barsten wil van rou,
Soo dese Vent niet comt en coopt die Paerden,
Was hy hier maer, ick gafse hem half beneden de waerden,
Soo ben icker mee verleghen, want het wort schier doncker,
Soo dat ick aers niet vrees, as dat me Joncker
Haest thuys sel comen, en vindense hier noch op stal,
Soo heb ick dan van dese moye buyt niemendal,
En dat sel altemael by onse Bely schult toe komen,
En is dat soo Bely, hoe wilje dan van den Droes dromen,
'k Hebber wel eer ghesmeten, maer ick souwer nou wel aers slaen.
Bely. Rechtevoort soumen wel ien Ey in me Vrous neers braen,
Soo bangh isse in haer gadt, en se het oock wel reen,
Wangt 't selfde dat sy vreest, dat leyt mijn ooc op de leen,

[p. 51]

Want mist haer anslach, 't was niet wonder dat mense doort hiele Lant hoorden,
Maer eerse de schult op mijn leyt, wil ic me gaen verantwoorden,
Ten comt seecker by my niet toe dat de Crijgh soo langh duert.
Juffrou. Wel Beely loopje hier larryen by de buert,
En vergeetje je bootschap, wat gedt seghen ons gaet toch voort.
Bely. O lieve Vrou 'k heb al je clachten al ghehoort,
Seecker Vrou datje dat mient, dat ie in myn achterloosheyt quelt,
Je hebt onghelijck, want ick heb de bootschap al bestelt,
En 't is rechtevoort wel ien half uer gheleen,
'k Volgie terstont seyde hy, gaje maer voor heen,
'k Selder noch alsoo haest wesen als jy, die rechte Schavuyt.
Juffrou. En al lijckewel en comt hy noch niet, wat of dit dan beduyt,
Of hy wel mienen sou, denck ick, datmen met hem geckt.
Bely. Wat ien struyf, comt strack seyd ick hier, mit de Beurs wel gespeckt,
En ick seyd hem noch wat int oor, soo dat hy en sal wis
Niet achter blyven, ten sy hy altemael mal is,
Dus weest gherust Vrou, noch maecktje daerom niet bedroeft.
Juffrou. Wat noot ist, heb ick het lock, dat me Joncker noch wat vertoeft,
En dat die flus niet en comt op het slach.
Bely. Gien sorgh, die sit nu al erghens in ien droncken ghelach,
Die selje te nacht by doncker mit het volle Schip comen stooten an,
Of soo hy 't echter laet, en dat het niet vlooten can,
Sel hyt wel erghens strijcken onder weech.
Juffrou. Dat ick al lijckewel de tijingh soo ien reys creegh,
Dat hy erghens ghesnevelt was in ien drooghe sloot,
Arme bloet 'k soume noch al wat bedroeven in sijn doot.
Bely. Hadje dat lock, soo waer jyer mit ien of verlost,
Waer je hem seecker soo quijt uyt de kost,
O Vrou soo behoefden je niet ien kruym te schromen.
Juffrou. 't Is oock waer, 'k legh hem my noch al voor ien aer thuys te comen,

[p. 52]

Hy draecht al te goen sorgh voor sijn jonghe leven,
Ken wensten aers niet, as datse nou soo langh achter bleven,
Tot dat ick dese Paerden van stal maer quijt waer,
Dat me dese anslach misluckte, 'k segh dattet de grootste spijt waer,
Diemen van sen leven sou moghen schien, en oock groote schandt.
Bely. Had Soetelaer de Paerden slechs, en jy 'tghelt in u hant,
Wil icker liever noch iens gaen stappen heen.
Juffrou. Ken weet niet. Bely. Wel wat segje, seghje jae of neen,
'k Sel hem wel mee brenghen, dien besuckten bloet.
Juffrou. Wel ja gaet heen, maer slaet dat in, misschien of je'm ontmoet,
En laet hy toch mee gaen, 'k selje op me Camer sitten verbeyen.

Juffrou gaet binnen, en Bely blijft buyten, ende seyt.

Ist dat dese anslach mist, hoe wil me Vrou schreyen,
En ast soo locken wil, wat isser teghens te doen,
Nou wel an ick mach me al lijckewel wat spoen,
En besien dat ick mijn dinghen wel beschick, wangt 'tis tijdt,
En soot wel lockt, ist oock mijn eyghen profijt.

Twee bedelaers komen uyt, Bely dees siende, seyt voort.

Kijck hier staen dese twee Bedelaers noch, wat ofse sellen anrechten,
Wel wat ofse voor hebben, 't lyct of 't Wijf wou tegen de man vechten,
Neense seecker, wat hebben dees twee Liefjens vuer.

D'een Bedelaer.

Knap, knap, al onse best nae ginder, daer stater een voor duer,
Vryster wistewe datwe wat souwen crygen,
Soo souwe we iens singhen, maer aers willewe swyghen,
En soecken are luy die onse sangh behaecht.
Bely. Wel singht op vry, wel waer nae of je dat vraecht,
Klinckt het me wel in me ooren, soo hoor ickje uyt.
En soot me niet wel gaet, soo danck ickje of met ien duyt.

D'andere Bedelaer.

Wat voor ien Lietje hoorje liefsts, van jou of van je Vryer.
Bely. Vraechje dat: van me lief, soo word ick vrolycker en veel blyer:
Wangt dat is al 't loc dat ick noch verwacht,
Moghelijck of ic noch door hem word gheacht,
Maer soo langh as ick allien blijf, word ic niet meer mans,

[p. 53]

Van ien Vryer verwacht ic noch ien onversien cans.

De Bedelaers beginnen te singhen, int bywesen van Beely.

De Vastelavont cryghen wy, help houwen, help knoopen,
Sta nu ghy jonge Knaepjes by, en Maegdekens met hopen,
Besetse met ghelijcker handt,
En laetse niet dra gaen van hier, maer slaet te vier
De Pan an elcken kandt.

Backt Wafels en Pankoecken vet, ooc Yser Koecken mede,
Diemen opt lest op Tafel sedt, mit ander leckerhede,
Dees tijdt en comt maer iens int Jaer,
Daerom ghebruyckt terwyl ghy meucht, u Jonge Jeugt,
En hout u by me kaer.

Eer u d'anstaende tijt wangunt, die geen geneucht mach lyden,
Belegt de knoop indien ghy keunt, of soo 't niet wil gedyen,
Soo denckt ic bint ooc niet alleen
Diet block van minnen slepen gae, vraecht daer niet nae
Al loopje ien blauwe scheen.

Want Vryers eer dat niet bevlect, want goe raet is daer tegen,
Een swarte Kous daer over treckt, dus zijt niet iens verlegen,
Soo schoone Schepen comen an,
Alser van Lande varen af, ist Meysjen straf,
Spant nae ien ander dan.

Men kent soo licht verbeuren niet in dese Copper daghen,
V Liefgien sal haer steuren niet, nu meugdijt vrolijck vraghen,
't Gaet met de Vastelavont deur,
Al loopje met de nar ghekapt, en slordich clapt,
Van 't een en 't ander leur.

Aensiet eens dese Kales bendt de vuyle druyt stofferen,
Sy loopen mommen onbekendt in omgekeerde kleren,
Sy spelen op een roeste tangh,

[p. 54]

En drillen opt ghebom van 't schot of rommel pot,
Met berrevoetsche sangh.

Som rollen 't clootgen om de stadt, men siet het turfgen rapen,
En drincken haer dan vol en sadt, som commender met apen,
Die brenghen vreemde grillen voort,
Se comen danssen op de straet as 't veeltgen gaet,
En buytelen om een koordt.

V hoeden rondom dight bekleedt, met lecker hoender bouten,
De varckens billen niet vergeet, al zijnse wat ghesouten,
En an u halsen kransen maeckt,
Van worsten en sausysen veel, ghepepert eel,
Daer wel een dronck op smaeckt.

De maeghdekens met ranckjes loont, van pancoecken en vladen,
Waer me men haer verdiensten loont, schaf op ghesoen ghebraden,
En viert de Vastelavonts dach,
Want daer nae comt met druck belaen, de Vasten aen,
Die gheen wit sien en mach.

Op hoop ofse nae dese tijdt, die daer verbiet te trouwen,
V jonnen mocht, dat ghy haer vrijt om voor u lief te houwen,
En alsoo met haer wil en danck
Vercryghen u ghewenst begeer, In deught en eer,
Aen haer u leven lanck.

Bely seyt.

Wel loopje dus 't heele langt deur, en singje over al,
En geefje elck ien wat, soo bin ick wel mal
Dat ic hier ligh en wroet om sulcken cleynen huer.

De een Bedelaer.

Laetje dat niet verdrieten, 't valt ons wel dapper suer,
Isser yemant die ons een duyt geeft, of een luer,
Daer wysender ons veel met een Godhelpie duer,
Dan hier gaetet relijckes toe, Godt danck en lof.
Bely. Ick hoor wel watter af is, Je raet al de luy je neering of,
En maeckser teghen: hoe nae meenje datse u sullen ongergaen.

[p. 55]

De ander bedelaer.

Wel willewe ruylen? Bely. 'k Moet me daer op noch wat beraen.
Maer jey luy, waer gaeje nou heen, asje tijt van hier.

De een bedelaer.

Maer nae Vlaenderen, en in Brabant, en in dat quartier.
Dan comen de goe Hollanders daer met hopen
Om teghen Paesschen te biechten, en de vormdoeck te laten knoopen.
Och die sien dan soo devoot, dat jet u leve daghen niet ghelooft,
Doe 'ck het eerst sach meend ick, datse allegaer met pijn int hooft
Waren ghequelt, daer nae begon ick beter te leeren:
Want ick hoorde van de luy, dat Heeroom dat het gaen practiseren,
Om 't volcx ghelt te cryghen in sijn onversadelijcke kist.
Bely. Je hanght de huyck na de wijndt, hier bin je Geus en ginder Papist,
Asje in Brabant comt, soo groetme de Vryers daer allegaer.

De ander bedelaer.

Dat sellewe wel doen, addieu tot op een ander Jaer.

PAUSE.

I, II, III, IV, V vant Derde Deel.
968. II Gantsche kracht!
977. II so veel seyde. - III, IV, V voorseker altemet een.
981. II so veel harts, so.

989. II af-gedaen? daer wort het eerst. III, IV as gedaen. V as 't gedaen lijckt, wort 't eerst.
994. III, IV, V van ghelt.
999. I kurnuyten. III, IV, V knuncken.
1009. II, III, IV, V Imposui contrario meo cilencium. (III, IV, V meocilentium). II, III, IV, V Casus.
1010. II, III, IV, V Conticuere.

1014. II fluyt.
1015. III, IV Hic Cecero est.
1016. V met sijn kallen.
1018. III, IV, V eloquentie die luy so kloeck.
1020. III, IV, V van een Advocaet.
1021. II, III, IV, V Jus.
1022. III, IV, V rept.
1023. II Pandecta codex. - Legis duodecim tabularum. III, IV, V Panderta. - Leges.
1024. II, III, IV, V momenti.
1025. II, III, IV, V visemetenti.
1026. V die 't spijt.
1029. II wat Bartelus.
1031. II, III, IV, V Legum.
1032. II, III, IV, V noch eerst.
1033. III, IV Hebeo, V Habeo. - III, IV, V kome.

1036. V 't is maer een.
1037. II in 't Jus. III, IV, V schuylhoeckjen.
1040. III, IV, V meer dan.
1046. IV nu mach mee beuren. V nu macht mee beuren.
1050. II, III, IV, V om na je staert.
1063. II, III, IV, V Neen je most.

1075. III, IV, V raet.
l084. II, III, IV, V Ius Canonicum.
1089. II Moy epraet.
1090. I, II weet ic.
1092. III, IV, V Cap.

1102. V mijn soo wel.
1113. III, IV, V Soecken seeker
1118. I moy oock.
1124. III, IV, V te zijn ghestraft.

1126. II 't jus canonicum. III, IV, V En het jus canonicum.
1134. II, III, IV, V ken ooc wel lesen, had ick sien boecken maer wat te lien.
1141. II, III, IV, V an te brouwen.
1142. II, III, IV, V vuyl ebroet.
1143. III, IV, V seer dienstigh.
1144. I jese. III, IV, V ic se je.
1153. I segge, me Peerden.

1160. III, IV, V nouje niet.
1163. III, IV, V laetse.
1174. III, IV, V barre.
1177. IV, V gebongen.

1189. II Wat roertet mijn, waer of datset geven. III, IV, V Dan wat roerter mijn wienen.

1213. II datmer van door 't.
1216. I iarryen. V laryen.
1219. III, IV achte-loosheyt. V datje mijn achteloosheyt.
1227. III, IV, V hy sal wis.
1234. II 't achter. III, IV, V 't over laet.
1235. I struycken.
1241. II, III, IV, V kruys.

1294. III, IV, V speur.
1296. III, IV, V vrylijck.
1300. II, V bruyt.

1352. Deze regel ontbreekt in I en II.