Werken

De eerste uytkomst, vant derde deel is

Jan Soetelaer ghecleet als een stalknecht, met opghestroopte armen, en een emmer met water, comt en singt als volght.

Och hadden wy Vastelavent, wy gavent,

Comt Valentijn, brenght ons de wijn,

Dus kryghen wy Paeschavondt.

Dit stof van de paerden gaet een mensch soo sitten inde keel,
Brochtmen nu yemant een half bier, al waerter een heel,
Hy zoume onghelijck meer vrientschap doen, dan of hy me wat smeet.
Ick win men kost wel suyrlijck, alle daegh ben ick dus besweet,

[p. 32]

Dan 't best datter van is, 'tis een werck dat ick gaern doe,
Wat dat ick sat wordt, de roskam word ick niet moe,
En 't bennen oock maer een deel uylen, die die niet hanteren,
't Is een oeffeningh gheacht by Princen en by Heeren,
En in alle groote Meesters hooven spantse de kroon.
Schand moetense doch van hebben en hoon,
Die de macht hebben, en de edele roskam niet beminnen
Wat! Ick wort altemets schier uyt mijn sinnen,
Als ick het sie, datse hier soo weynich wort gheacht,
En dat noch van rycke-luy, persoonen van macht.
By get, had ick haer goet, ick waer een aer geest.
Wech met dat volck, sy quamen haer leven op gheen levendigh beest,
Een paert ist immers altemael, waer me soumen sijn lust aers blussen,
En die dat niet looft, is niet waert dat hy een paerdt zou voor syn aers cussen:
Want hy de nobliteyt niet weet van dat princelijck dier,
Boven al andere arbeyts beesten is dit alleen moedigh en fier,
En 't verhoeveerdight hem alst comt by sijns ghelijck,
Het bruyst, het kneust, en kneet de aerde tot stof en slijck,
De moedicheyt wort recht by een goedt paerdt vergeleecken,
Daerom mocht ick, ick zou by gantsch eleweecken,
Altemets wel plockhairen teghens die die de roskam haten,
Maer wat wil icker teghens een deel volck af praten,
Die liever in een schuytjen varen, om sonder acxijs haer gat vol te poyen.
Ick mach liever swyghen, dats recht roosen voor varckens stroyen,
Dan tis voor de noble baasen, die hier mogelijck staen onder den hoop,
Die een paerdt uyter vuyst beslaen connen, maer niet ter loop.
Dat zou een kunsjen wesen, daer ick wel een duyt aen wou versien,
Oeffeningh van 't lichaem is dat al de Medecijns ghebien:
En wat oeffening isser dan heerlijcker, eerlycker, en bequamer als desen,
Mynen t'halven ick weet niet, dan 't zou konnen wesen,
Dat de Jacht te ghelijcken was, by desen in eer,
Dan selden, laet ick vry segghen nimmermeer,
Ken die heerlijck ghenoech gebruyckt worden sonder paert,

[p. 33]

Daerom is de onse dan boven alle andere prysens waert.
En soo is een paerd door toeval, oock des gesontheyts eerste goedt:
En laet ons sien, wat het ons noch al meerder doet,
Door sijn eyghen statuer en aengebooren schijn,
Soo bevint men seecker dat het een vyant is van veel fenijn.
Want sijn mest inghenomen in tyde van noodt,
Heb ick hooren segghen, dat het pestich fenijn in de menschen doot,
Door dien dat het de zweet gaten soo dapper ontsluyt,
Dat het daer de viericheyt doet loopen uyt,
't Selfde doet sijn sweet, sijn mert, als sijn poort gaet ontluycken:
Somma die siec was, die worde gesont, mocht hy een paert gedurich ruycken.

Jan Soetelaer blyft sitten wassen syn Roskammen, Bely comt en seyt:

Hier ontrent moet het wesen, en siet ginder wel te pas,
Een Stalknecht, of soo een Kabouter dieme wel ras
Sel wysen waer hy woont: God geefje gen dagh.
J. Soetel. Die geefterje elf. Bely. Waer woont Jan Soetelaer hier?
J. Soetel. Ick ben de man self. Wel wat wilje me seggen, soete bolle meysjen?
Bely. Maer mijn Vrou van Grevelinckhuysen zouje wel een reysjen,
Quaemtje gelegen, van stongden aen willen spreecken.
Jan Soet. 'k Selmen metter haest inde klieren gaen steecken,
En volgheje datelijc, maer weetje oock watter is.
Bely. Jae'ck, se het een paer paerden te koop, maer ghelt byde visch:
Weetje daer raet om, je raeckter goet coop aen.
Jan Soet. Ja 'k seer wel, maer waer is Grevelinghousen me Joncker, haer man?
Bely. Die is ter Jacht, daerom komt terwijl hy uyt is,
Want dit voorseecker voor u een grooten buyt is,
Se het noodigh ghelt van doen, en an de paerden comtse hobolligh,
Me Joncker weet niet datse se het. J. Soetel. Wel dat is drolligh.
Maer meysjen ick en denck immers niet datje met me geckt.
Neen ick seecker: daerom volght my met de Beurs wel gespeckt:

[p. 34]

Hondert guldens is soo goet niet, als je dach huyr van daegh.
Jan Soet. Om wat te winnen ben ick wel soo graegh
Als yemant in de werelt, betrout me dat vry.
Bely. Maer sooje met me vrou koop maeckt, soo denckt om my,
Daer most een drinckpenningh off, ick selje helpen dinghen.
Jan Soet. Dat beloof ickje aen mijn handt, en in sonderlinghen,
Sooje me ien vrientschap wilt doen, hoor hier luyster.
Bely. Kijk Mallert iens: soeckje dat, kom t'avont by duyster,
Dan sellewe sien hoe dat dat wil vallen.
Jan Soet. Dat neem ick an, moghelijck off wijt dan soo veer kallen
Dat ick, hoort. Bely. Neen neen, ick ken wel dencken wat je mient.
Jan Soet. Nou welan meysjen, 'kselje by komen, en hetje vrou noch wat datme dient,
Dat setje al me aen een kant, want alle dingh staetme an,
Byname jou bolle backisje, o meysjen hadje my tot een man,
Wy zouwen so wel by mekaer schicken, jen zoutet jou leven niet loven.
Bely. 't Is te wongder met jou, wel hoe kenje je toch soo houwen,
Wastje te deghen schoon, wel je bent te bijster net.
Jan Soet. Wat duncktie? tyje nou niet wel goedt koop by my te bedt.
Bely. Neen vryer, Je bentme noch al te begrobbelt, en te vuyl,
Hier tusschen ye neus, in de hoecken vanie oogen, after u oor, Jandruyl:
Lustigh dan lobbert noch al wat. J. Soet. 't Selt hem soo wel doen:
Kom hier nou een reys you dingh, en geeftme een soen.
Bely. Hier op straet? soo vaer, dat het al de buert siet,
Neen borght my dat nou, nou dat int vat is, dat suert niet
Maer alle jocken laavaeren, ye hebt daer noch sulcken swarte stee,
Laat ickie die off wassen, en gaet dan voorder mee.
Nou bock wat, wel dat sit wel te deghen vast,
Wel ten wilder niet off, hoe dat meje oock wast.
'k Loof niet of dat is hiel out suyvel.

Bely heeft Jan Soetelaer swart ghemaeckt, en treet van hem en seyt.

Laet kijcken, rechtevoort lijckie wel de baarlijcke duyvel.
Jan Soet. Wel wat pestelency hebie my eleert.

[p. 35]

Bely. Maer ick heb ie kinnebacken met schoon swartsel gesmeert.
Adieu, en laetie mier van vrijsters dienen, onbedachte Jan.
J. Soetel. 't Is wel meysie, tis een arme Schout die sijn boete niet verwaren kan.

De tvveede uytcomst, vant derde deel, is

Joffrou en Teeuwis, Joffrou seyt eerst als volght.

K Sal iens uytkijcken, offer oock yemant ontrent is,
Want hoe dat onse saeck minder luy bekent is,
Hoe beter, 'ken sie niemant omheynt noch om veer,
Daerom uyt, nou rasch Teeuwis, terwijl me Heer
Noch buyten is, en maeckie terstont hier uyt de straet:
Op dat het mijn Man niet merckt, want dat hy niet weet, dat hem niet schaet.
Teeuwis. Yget Juffer, mocht ickme noch een lutje vermaecken.
Vrou. Neen 'tis nou te laet, comt metie kromhout vaecke.
Adieu Teeuwis, ick sluyt de deur, ick bidje gaet toch voort,
Op dat niemant van ons vryery int minste siet of hoort.
Theeuw. Nou moet ick vande Camer gaen, ick mach me wel beclaghen,
Ick sey dat d'ien als d'ander is, mijn rouwt me ros me waghen.
Vrou. Nou Teeuwis, en blijft daer niet staen, ick raeje voort best,
Want soo me Jocker de Voghel hier betraepte op het nest,
Soo wast verkerft, en ick wist ons alle bey gien raet.
Teeuwis. G'adieu dan, gadieu Juffer, de Nicker, ick denck het te laet,
Nou mach ickme t'huys laten dragen van me Apostels paerden,
't Moet wesen dat de Jonghe veultijts nae de oude aerden,
'k Hebme vaer wel hooren seggen, dat me Bestevaer hem an drie vrouwen
Teffens verlooft had, en elck wod hem voor aer trouwen,
Om datse wisten wat hy in sijn lever had, dat ickye segh is waer,
Wantse waren alle drie ghelijck by hem swaer.
En voor mijn vaers deur, dat heb ick selver ghesien,

[p. 36]

Worde altemet een Kint te vondeling geleyt, hy knooptent an syn bien,
En nou ick speul Wel-gevolght, ic schiet noch de Papegay,
En ben noch al veer koningh van haer allebey
Dan ick heb me gat wel gheschraept, neen ick kent overlegghen,
Me mach oock bij me soolen wel segghen,

Out mal, dat het altijdt gheen stal.

Ist nou niet moy, vlus wast mijn, en nou ist heur waghen,
Dat ghenoeght mach ick wel verby de Schouts deur draghen,
Al heb ic het ghesnoept, ic hebt altijdt niet ghestoolen,
En evewel soo ick het niet en hou verholen,
Zou ick noch in grooten last comen by de Schout,
Hoewel dat het me wagen cost, me paerden en me hout,
Nochtans zou hy het kalf willen lubben onger de moer:
Pestilensy wist hijt, 't zou wesen, Schaf op you Boer,
En van me Anne zout me worden alle uren verweten,
Ick hebt verkerft by get, ick heb in de Schuer ghescheten,
En nochtans wat raet, hoe sal ick dit Varcken best wassen,
'k Weet by get niet hoe 'k hier best mouwen an sel lassen,
Hoe ben ick oock int fomfelgadt, hoe wil Anne rasen,
Hetse oock gien reen? Paerden quijt, Waghen quijt, by gat jase,
Alsmen recht sal kallen, ick ben oock nu altemael Schipper te voet,
Dat besuckte vrou volck, die Nicker loof ick dat het doet,
Dat me soo beseten sot is, wat, wat, dit is te grof,
Kon ick beget, ick beet me selven de Keel of,
't Is hier Lenten, en die Ploech moet int Velt,
En ick heb naulijcx Peerden, noch gheen overschot van ghelt
Om voort eersten weer te koopen, dus bin ick het kijnt,
En al lijckewel sel de Ploech niet voort gaen van de wijnt:
Daerom ick maeck het hoe 'k het maeck, ick moet een gat vyne,
Om mijn blauwe Anne te payen, laet sien 't moet wat schyne,
Dat ick seyde dat mijn Peerden doot waren, sout wel schicken,
Neent pestelency, se sou me vraghen waer benne dan de sticken,
En die loopender heen, dat ick my wel mach beklaghen,

[p. 37]

Dan se passen de Juffer al eveliens, als 't vijfde Wiel de Waghen,
Sou seme mit bangh kyken, schat ick, niet wel weer gheven,
Een Kous, me Joncker loof ic moet op sulcke dofgies as een Heer leven,
't Was aers onmogelijck hoe set daer souwe kennen grutten in huys,
Wangt ick hoor se benne daer soo beroyt as ien luys,
En al lykewel sietmen, lykent noch wel Mensuers,
Dan se hebbent soo goet te doen, op een are man sijn beurs,
Zent her thuys hoorns op straet denckense is haer een kroon,
Maer dat overslagen, ick bin rechtevoort wel dapper schoon,
'k Mach van een aer wel swyghen, terwijl en soo langh,
Ick hier selver sta en prijck met het luyer an me wangh,
Pestilency hoe wil me Gerrit, qua Neel, en al die quae ruy,
Nou neme te ribsacken, komt dit stuck onger de luy,
Gorter lyden Corneles Jan doe' ck lest met die godlijcke dreck piep,
Gingh daer raempieren, en soo leelijcken om de klock riep,
Soo 't die verneemt hy selt gien Varckens seggen, soom menschen moeten
En micke reys hoe louter dat Crijn Teeuwis me dit sel begroeten,
Om dat ick men mongt lestent van hem soo dapper roerden,
En Claes blaes-op sel ooc seggen, heuchtet je wel hoeje de vlag voerden
Van Jan Neef de mos, 'k had niet iens op die sot egist,
As die hoort dat Teeuwis het buyten de pot epist,
Die selt verseecker verklicken, en soot die Baljou hoort,
Soo raeck ick by me soolen wel goet koop op de Poort,
En wort daer vergeeten te water en te broot dat hy me sou doen bereyen,
En krijgh dan ten lesten noch twie of, twie an, van Delft te Leyen,
En dat sou me op me Ribben an komen, neen dat mallen moet of,
Maer ien troost heb ick, dat is Godt lof,
Dat me Jonckers Wyf niet vry sou gaen wortet mijn buert,
En sucke eerlijcke luy worden daer op soo licht niet bekeurt,
En soo 't lijckwel op mijn regent, selt op Juffrou druypen,
Daerom sou ick tusschen de druppelen wel duer sluypen,
Maer daer me heb ick noch niet evenwel dat ick begheer,

[p. 38]

Wangt me Waghen en me Peerden heb ick dan noch niet weer,
En die binne seecker mier weert as hongdert gulden,
Daerom of ickt Heerschap mit ien dubbelde Lijsbet de ooghen vulde,
En dat ick hem seyde hoe soo ien man was ghevaren,
Moghelijck of hy me dese saeck selve wel sou klaren,
Wangt hy sou deyncken al is dit wel ien rijcke Boer,
Joncker van Grevelinckhuysens Wijf is weer ien Hoer,
En Jonckers Tas het gien gelt, maer sijn schie het stael in,
Daerom sout wesen, deckt toe de pot daer is Ael in,
Wangt de Juffer is van goen huyse en van groote maghen,
Hy sou deyncken, ick strijck 't ghelt, en help de Boer an sijn Wagen,
Dus of ick by hem gingh, en van veers wat af begon te kallen,
'k Sou wel haest hooren, oft sou willen vallen,
Hy woont noch in 't Westeynt, schat ic, maar 'tis sulcken gragen gast,
Laet ick me liever wat bedeyncken, eer ick me selven belast,
Want hy kent Teeuwis wel, en hy weet dat hy moytjens is bestoven,
Hy soume ien knoy gheven, maer huylende Hoeren, ende lacchende Schouten salmen niet loven,
Daerom wil ick ierst tot Miester Bartelt gaen, mijn ouwe Avocaet,
En soo 'k hem niet thuys en vin, geef ic sijn Wijf voort me ien praet,
En daer teughen, schat ick, comt hy wel te pas van de Rol,
Maer holla, men Beurs is rechtevoort al vry wat hol,
Laet sien of ick wel consultatie ghelt ken uyt rien,
Drie groot, mit ien duyt, 'k mach hem drie groot mit ien duyt bien,
't Is seecker ghelt enoch, voor ien woort of twie te seggen,
Maer hy sel me wel raen, over wat boech dat ick het sel legghen.

M. Bartel een Advocaet comt uyt, Teeuwis hem siende seyt voort.

Ke daer gants bloet, ist al elf, daer comt hy al ree.
M. Bartel. Ist met welsprekentheyt te doen, quis eloquencij mee,
'k Sel de Raets Heeren gaen paeyen mit ien fabel flus,
En me perty est nisi pauper diabolus,
Infamindus bestia, een onbegracijt bloet,
Diet toch niet anvalt, wat dat hy oock doet,

[p. 39]

Sed ego, die al 't ghelt van de pleyt-sack in de la du,
Exelleer in wetenschap, tot in superlativo gradu,
't Punt van de saeck, ipse non intelligit, en dat ist alderbest,
Daer dreyt het proces op, hoc opes, hoc labor est,
Bey, men sel nu Bartel flus sien staen in cervello,
En daer schietme noch al wat in de sin, toef, toef, bello,
Quia notatum dignum est, sal ick het in de mergene noteren,
Est subilissima questio, en raeck oft de Heeren
Selver sellen kommen wen kloeck bij gort, ja medeus amoer,
Necesse est, dat ick dien bloet iens beschaem, u Boer,
Dien teghen Miester Jan, die toch soo bloo is,
Lestent soo ombeschaemdelijck verhief,
En van de loeyen weet hy pas soo veel, as 't Kalf van de vroe mis,
Van die sibi comparan & unem brief,
'k Hebt verslach al wech, 'k selt hem voor de volle banck verwyten,
En we hebben sucke Doctoren al mier, of set niet luyt en kryten,
't Is nou al accipamus pecuniam,
Mittamus asinum in patriam,
Benne dan de luy niet wel bewaert mit soo ien leur,
Verum verdicam, nerghens na soo wel as mit ien goet Procureur,
Die ien goet costumier is en het de Wetten op sen duym,
Wech, wech met sulcken titel docter, die vande rest weet niet ien kruym.
Theeuw. God schen de gec, wel wat noch al mier. M. Ba. Cumjudici primerij ego,

[p. 40]

Dat Meester Harmanus by my te ghelijcken is hoc nego,
Et negare est prima Regula Juris.
Theeuw. Offer voor dese man dan niet ien Dolhuysgen te huer is,
Wat mach hy al prebelen, denck ick, Latijn of Francoys,
Of beleest hy de Nicker, hy praet niet veul roys,
Nou versta ick hem, nou versta ick hem niet,
Maer na sijn facxie lijckt, het hijt wel dapper biet.
'k Merck altyt soo veul wel, dat hy sen selven pryst.
M. Bartel. Een die wat weet, prijs ick, dat hijt mit de daet bewijst,
Dits ien verwart Kluwen, 'k sel te Hoof gaen, en ontwarrent.
Theeuw. Beter dat je stijf blaest, dan datje je mongt barrent
Meester Bartelt. M. Bart. Ha grovaert. Theeuw. Wel waerom
Miester Bartelt. M. Bartel. Habe respectum personarum.
Theeuw. Heer Bartelt, hey Joncker Bartel dan wel hey schat ick.
M. Bartel. Joncker Bartel, weet Theeuwis soo veel, dat woort dat vat ick,
Wel wat begeerdy, quid nisi, 'k wil seggen wat sydy me lastich.
Theeuw. Deuse mensch dunckt me, is al wat quastich,
Heerschap, Heerschap, hy hy iens, Heerschap maer ien woort.
M. Bartel. Wat wilje segghen, scheyter of, ick moet voort.
Theeuw. Sou ickje wel ien reys moghen spreken, Heer Advocaet.
M. Bartel. Rechtevoort niet, het is teghenwoordich te laet,
Toch hebje wat te segghen, dat segt int kort.
Theeuw. Maer jy Heerschap verstaje wel.
M. Bartel. Ja ja een fort,
Ist hier al van 't mal, 'k heb wat aers te doen as hier te staen lellen,
Wat hier ghequelt te worden, mit ien diel droncke vellen,
Gaet legghen slapen as ien man, je bent beschoncken.
Theeuw. Neen ick waeraftich Meester Bartel, ick ben niet droncken,
Ey hoort, ick bidje om gootselen hoort.
M. Bartel. Scheyter dan of,
Of kenjet niet uyt kroppen, door overvloet van stof.
Theeuw. Maer me Joncker van Grevelinckhuysen wil ick segghen.
M. Bartel. Wats hier te wil ick segghen, 'k mach nou daer niet meer over legghen,

[p. 41]

'k Moet na de Rol. Theeuw. Monsuer Advocaet.
M. Bartel. Wel hoe staje dus.
Theeuw. Ey, ey, een woortjen, maer ginder verstajeme wel. M. Ba. Adieu tot flus,
Theeuw. Ick selje seggen, me Joncker van Grevelinckhuysen, die goe Heer.
M. Bartel. Is hy je wat schuldich, schelt hem quijt, en borcht hem niet meer,
't Is ien kalen Voghel, daer is gien plocken an,
Comt flus tot mynent. Theeuw. Soo deur, soo haelje de pocken dan,
Wat God seghen de Liefsten, is de Kar allien aen je gat gebongen,
Daer benne mier Advocaten, rechtevoort bender wel soo veel Jongen,
Die oock wel weten waer Oost leyt, hoe wilje soo grof gaen,
Men vrient Spieringh doet de Kabbeliau wel of slaen,
Je binter allien niet, verstaje dat wel vaer:
Om de waerheyt te segghen, ick acht dat de een soo veul weet as de aer,
't Is maer die vant krackelen den meesten hoop het,
En vant warrighe volck den meesten loop het,
Dat is dan de beste man, en wat verstaender de Luy of.
Wat ick hebber, ick had daer by gat na qualijck ghesproocken,
Waer ick soo niet ien lutgien aen hem verbongen,
Hij soumen hier soo niet laten staen as ien Jonghen,
Ick souje gaen draeyen terstont na Miester Joost,
Dats alsulcken goen man, die de bedruckten altijt troost,
En gheefter ten minsten goe moet voor haer ghelt,
Maer me dunckt ick heb de Klock daer al thien ghetelt,
'k Mach de Vent nu voort wachten, en hooren wat raet hy me gheeft,
Maer al lijckewel ick heb dus langh al me eleeft,
En ick heb van me dommelijcke daghen de Rol noch niet ghesien,
Ofmer wel gaen moet, ja denck ik, wat kennese meer as me verbien,
En mach icker in, soo sal ick hem daer, totdat hy gedaen heeft wachten,
Dit is de deur, ist niet? jaet, sou ick wel achten,
'k Selder by gord in treen, hou daer dan dat is ghodwouts,
Se sellen dencken, wat Boer komt daer, mit ien eynt Houts,
Se sellen om me lachen, maer wats dat, de Boeren dragen toch altijt ien kruys,
'k Seck, isser niemant in, gendach, gendach allegaer, gendach int Huys.

[p. 42]

PAUSE.

659. II moetenser oock van. III, IV moetense van. V moetense dan.
669. III arbeyts beesien. IV, V arbeyts beesjens.
678. II Dat is.

696. II, III, IV, V sijn mest.
697. II, III, IV, V een paerde-vijg ruycken.
700. V Ik wenschje gen dag.
701. V En ick 'er jou elf.
709. III, IV, V maer waer is Greveling onsen me Joncker.

731. III, IV, V wel hoe kenje ie toch soo hoven. V hoe kenje toch soo hoven.
735. I tusschen je muts.

749. V niet verwachten kan.
753. V uyt, rasch Teeuwes.
756. II Byget.
781. II Ick segh.

775. I al veel.
780. III Dat ghenoehie. IV, V Dat ghenoeghje.
791. V in 't fomsel, get hoe wil.
795. II dit is te veel grof.
799. III, IV, V voort eersten are te koopen.

813. II, III, IV, zint.
817. II hoe wil me Griet, lange Neel.
819. II doe 'k lest met die goelijcke brock peep.
820. II Hoe leyd hy of? dit hanght hy nou pas mee an de klock-reep.
819 en 820. III, IV, V, doe 'k lest met die braeck peep
Hingh daer rauwe pieren eer soo leelijck aen die klock reep.
824. II Claes blaes-pap.

840. III, IV, V de handen vulde.
864. II eloquencior. III, IV, V quis eloquenci orme.
867. II Infamis. III, IV Infacundus.

869. III, IV, V die 't ghelt van de pleyt-sack in de lae duw.
872. II hic labor est. III, IV hic opes, hic.
874. III, IV, V noch wat.
875. II, III, IV, V notatu. III, IV, V sal ick het mergine noteren.
876. II subilissimo. III, IV, V sublissima.
877. II Selver sellen vatten kennen kloeck by gort, ja medeus amat. III, IV, V Selver sellen konnen vaeten, kloeck by gort, ja ita me deus amat.
878. II, III, IV, V eens beschaem wat.
879. I soo bloos is. II Die. III, IV, V Die hem.
881. I vande vree mis. II, III, IV, V van de hoo mis.
882. II Sed ipse sibi comparavit unum brief. III, IV, V Nam aere sibi comperavit unum brief (V comparavit).
885. V accipiamus.
888. III, IV, V verum ut dicam.
890. I titec dochter. II titulo dochter.
891. II, III, IV, V Causidicus primarius ego.

898. II, III, IV, V, brief. III, IV, V lijckt het, het hyt.
907. II quid petis. III, IV, V quid mihi.
924. II 't mach.

935. III, IV, V Neen vrient.
956. II, III, IV, V wat 's dan? - II het kruys.
957. II 'k Segh. III 'd Seck. IV, V d' Seck.