Een nieu Guese liede boecxken

De eerste vrucht van Ducdalue was de Banninge der wtgewekene,

Een nieu Liedeken, allen vromen wtlandissche Christenen voor desen tijt seer nut ende oorbaerlick.

Op de wijse vanden 50. Psalm.

Vvy Bander Heeren int getale veel,
Vlieden het Vaderlant, ons Aertsche Prieel,
Meest al om weldoen buyten eenich schult
Laet ons den Heere bidden om gedult,
En meer ons sonden, dan Gods straffe haten
Des Heeren goetheyt sal ons niet verlaten.

Om tlijf te houden, men Rijcdom begeeft
Met alle daer ons herte seer aencleeft:
Om d Edele siele, daer Godt self in rust,
Mijden wy niet ons herten minste lust,
Maer volgen die teghen Gods geboden,
Daer door wy onse arme siele dooden.

Jnt vlieden van de Tijrannije fel,
Ontsien wy arbeyt, moeyte noch ghequel

[fol. 27r]

 

Maer om t'oncomen sduyuels bloedicheyt,

 

Verdriet ons tbidden met ootmoedicheyt:

 

Wat baet de vrijheyt vander Menschen banden,

 

Als onse Sielen staen in Mammons handen

 

 

 

Ons vyants vyanden draghen wy haet.

 

Die tsnoode vleesch temmen tot onser baet

 

Daer teghen minnen wy onsen vyant,

 

Dat is de sondelicke middel want,

 

Daer door wy Godes troost in druck ontbeeren,

 

So lang wy thert willich van Gode keeren.

 

 

 

Wy vluchten t Landt, maer niemandt boosheyt vliet:

 

Menschen betrouwen wy, en Godt niet:

 

Meer men na huys dan na den Hemel hoopt:

 

Elc dongeuanghens Beeren huyt vercoopt

 

Wy clappen niet, dan van ons leet te wreken

 

Hoe derren wy Gode om genade smeecken.

 

 

 

Vergeuen wy niet Menschen ons ghelijc

 

Sal Godt vergeuen zijn maecsel van slijc?

 

Neen hy voorwaer, dus doet van v de wraeck:

 

Bidt Godt, dat hy v vyant beter maeck

 

En segt dan vry, sonder v te veruaren:

 

Vergheeft ons, als wy onsen schuldenaren.

 

 

 

Godt die toont ons zijn liefde in zijn Roe:

[fol. 27v]

 

Blijft ghy hartneckich (mensch) so siet wel toe,

 

Dat hy die eoede niet verscherpe meer,

 

Oft dat hy zijn straffe niet van ons en keer

 

En ons int wilde moet willich laet sweruen

 

Om in de weelden eewich te bederven.

 

 

 

Princen Banderheeren, tot Gode keert!

 

Belijdt v sonde, v herten oock verneert

 

Onder Gods hant end hem gelaten staet

 

Staet na Gods liefd', verlaet des Duyuels haet,

 

Godt sal ons door die vander Maecht geboren wert,

 

Ontbermen en minnen als zijn vercoorn hert.

Anno. 1570