Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

[p. 45]

Kluchtige Samen-spraeck.

Stem: Komt schoone Herderin, &c.

Ionghman.

CAtoken scvhoon vrindin,
Ghy staet in mijnen sin,
Ach siet hoe dat ick u bemin,
Ick roep om u schoon bruydt,
Ey steeckt u hooft eens uyt,
Aenhoort doch eens mijn droef geluyt.

Dochter.

Wie hoor ick suchten nou,

Die my biet sijne Trou,
Het is me Joncker van ’t Getou,
Wech wech niet meer en brult,
Sander met uwen bult,
Want ghy zijt door de min vervult.

Ionghman.

Mijn Lieveken waerom,

Waer ick u bruydegom,
Ick sou u eeren schoone blom,
Ick sal u eeren schoon maeght,
Soo ghy my liefde draeght,
En mijn beleeftheyt u behaeght.

Dochter.

Wat sou ick met u doen,

Ghy siet als een Callekoen,
En daer by noch en vies fatsoen,
Ghy siet als baviaen,
Ghy en staet my niet aen,
Wilt doch by een ander gaen.

Ionghman.

Kaetje ghy zijt soo soet,

Stoot my niet met den voet,
En siet voor u doch wat ghy doet,
Ghy sult de Liefste zijn,
En in den Arm van mijn,
Rusten in de mane-schijn.

Dochter.

‘k Lagh liever in het Schelt,

[p. 46]

 

Laet my doch ongequelt,

 

Want ghy den Aep my te seer spelt,

 

Ghy vlugh u heel lijf deur,

 

Heeft eenen vuylen geur,

 

En uwen bult die staet van veur.

 

Ionghman.

 

Kaetjen wat swaerder pack,

 

Leyt ghy op mijnen sack,

 

Lief ten is maer van den Tabak,

 

Ick min u schoone blom,

 

Komt dan Lieveken kom,

 

En omhelst u bruydegom.

 

Dochter.

 

Veeght uwen baert eerst schoon,

 

Ghy zijt een schots persoon,

 

Waer in de Vogels houden woon,

 

Daer loopen in u broeck,

 

In soo menigen hoeck,

 

Luysen en vloyen ghy koekoeck.

 

Ionghman.

 

Ick hebse al verbrant,

 

‘k Ben suyver als een vis-mant,

 

Liefken geeft my doch u hant,

 

Want ick ben waerachtigh in ly,

 

O ghy drollige pry,

 

Ick bid u Kaetjen staet my by.

 

Dochter.

 

Ick smijt u diefschen Uyl,

 

In u backhuys ’t is soo vuyl,

 

En met mijnen natten muyl,

 

Wegh buffel plompe koe,

 

Ick smijt mijn Venster toe,

 

Want ick ben uwen praet heel moe.

 

Ionghman.

 

Nu magh ick gaen naer Huys,

 

Soo stillekens als een muys,

 

En alsoo kael gelijck een luys,

 

‘k Meyn ’t meysken op te doen,

 

Met een goet fatsoen,

 

maer maeckt my uyt voor een rappoen.