|
| |
| |
| |
| |
De Twee Wiegende Vrijsters, Om Een Broeck.
Stem: Al van een Damoiselle la la.
KOmt luystert na dit kluchtig liedt,
Alhier in dese Stadt geschiet,
Al van twee Jonge Dochters, la, la,
Dees Jonckman vol minnevuer,
Bemint eene Dochter om de kuer,
En maeckt de Serviteur, la, la.
Ja prijst haer schoone leden.
Hy sweert haer trou by ziel en sant,
Dat hy haer soeckt in eeren,
Dus raeckt hy op haer Ledikant,
En pluckt haer maegde bloeme, la, la,
Door minlijck Converseeren.
Sy raeckt hier door by hem bevrucht,
En hy krijgt ondertusschen,
Weer op een ander Dochter lucht,
Om sijnen brant te blussen, la, la,
Door nieuwe Minne kussen.
Hy leyt sijn loose vrijery,
Aen haer met al sijn sinnen,
Een weet hem soo te schicken by,
Dat sy toont weder liefde, la, la,
Dat sy hem gaet beminnen.
Hy wel volmaeckt in Coertosy,
| |
| |
Komt oock te rusten aen haer zy,
En pluckt het maeghde kroontje, la, la,
Van dese schoon Jonck-vrouwe.
Sy raekt als d’ander mee bevrugt,
Sonder malkaer te kennen,
De liefde baert by haer gesucht,
Elck weet dit ongemack, la, la,
Sijn selven quaet te wennen.
’t Gherucht dat komt in ’t openbaer,
Al by de Dochters vrinden,
Dat haer Nichte lacy swaer,
Was by dees braven Baes, la, la,
Beswangert van den kinde.
De laetste dochter komt dit voor
Haer Vrinden van gelijcke,
Die kraut als d’eerste oock haer oor,
En vloeckt sijn snoode minne, la, la,
En valse min pracktijcke.
Elck wil met hem daer voor het recht,
Willen hem apprehendeeren,
Maer by de Vrinden overlecht,
Seggen dit krenckt ons eere, la, la,
De Vrienden komen by malkaer,
Elck sey kom laet ons smooren maer,
En soecken middelen t’saem, la la,
Ons dochters die sijn bey gheschent,
En bey bevrucht vol rouwe,
Nochtans kan hy maer eene Jent,
Volgens belofte eeren, la, la,
Sy stellen met malkander vast,
Den Jonck-man sal sich voeghen,
En worden in een wiech gepast,
De dochters souden wiegen, la, la,
Sy souden wiegen alle bey,
Maer die eerst quam te slapen,
Sou moeten af-staen met geschey,
En d’ander sou hy trouwen, la, la,
| |
| |
Doch die het luk van waken had,
most bey de Kinders houwe,
En voor haer eere boven dat
Hondert Ducaten schoone, la la,
Dit wiert alsoo gearresteert,
Den Jonckman sonder liegen,
Wiert van sijn liefjens getrackteert,
Al in een wiege bedtje, la la,
Doen lustigh aen het wiegen.
Twee nachten ende eene dagh,
maer eer datmen de tweede sach
Haer morgen stont verrijsen, la la,
Is d’een in slaep gekomen.
Die t’alderlest bezwangert was,
Die heeft het velt behouwe,
Sy bracht hem viva uyt een glas,
En riep gy moet mijn eere, la, la,
mijn lief ghy moet mijn trouwe.
Hy vat van haer den roemer aen,
En druckt haer bolle kaken
Viva, viva, gy zijt mijn lief,
‘k Sal u mijn Vrouwe maken, la, la,
‘k Sal u mijn Vrouwe maken.
Men gaet aentekenen en trout,
De andere kreegh de schyven,
men met malkander bruyloft hout,
De Vrienden van partyen, la, la,
met Vriendschap sonder kijven.
Soo bleef dit Volckje by haer eer,
En ’t quam niet voor de Heeren,
maer die nu trout de slaepster teer,
Die moet met hoorens lopen, la, la,
Oorlof gy dochters wie gy sijt,
En laet u niet bedriegen,
Trout eerst, eer gy met venus rijt,
Soo hoeft gy niet te kampen, la, la,
Soo hoeft gy niet te wiegen.
|
|
Auteursrechtvrij
