Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

[p. 13]

Vryagie tussen een Iongman en Dochter,

Stem: Mijn Wijngaert staet en groeyt.

Ionghman.

ACh Aletta soete Maeght,
Schoonste van ons Amstels stede,
Die mijn Hert en Ziel behaeght,
’t Is u dienaer die hier klaegt,
Van de min, O Goddin,
Laet my doch u gunst bestralen,
Slaet u oogh, Van om hoogh,
Siet u dienaer neer gebooght.

Dochter.

Wat doet u de malle Min,

Hier in dese Nacht te dwalen,
Bint u sotte driften in,
En verandert vry van sin,
Want van my, En silt ghy,
Nimmermeer geen troost genieten,
Dus vertreckt, Eer ghy weckt,
Ymant die u hier ontdeckt.

Ionghman.

Soud’ in sulck een schoonen Beelt,

Soo een wreede strafheyt woonen?
Neen Natuer heeft u geteelt,
En haer gaven mee gedeelt,
Dus Me-Vrou, Laet doch nou,
Uwe dienaer troost genieten,
Eer de doot, Door haer schoot,
My sent heen na Charons boot.

Dochter.

Dit is altijt Vrijers praet,

Om de Vrijsters te bewegen,
Maer ’t verandert Cameraet,
Als men is in d’Echten-staet,
Want ’t gevoel, Dat wort koel,
Kroeghen mintmen voor de Vrouwen,
Bort en kan, Mint den man,
Meerder als sijn Huysvrou dan.

Ionghman.

Dat en sult ghy nimmermeer,

[p. 14]

 

Aen u dienaer Lief bevinden,

 

Godt den alderhooghsten Heer,

 

Weet hoe ick u estimeer,

 

En hoe ghy, Staet by my,

 

Binnen in mijn hart gheschreeven,

 

Daer sy niet, Uyt en vliet,

 

Soo lang God my leven biet.

 

Dochter.

 

Soud’ ick dan mijn vryigheyt,

 

Aen een Jonckman overgeven,

 

Neen dat was een malligheyt,

 

t’Is u beter afgeseydt,

 

‘k Heb geen sin, In de min,

 

Ick wil blijven by mamaetje,

 

Siet ick haet, Uwe praet,

 

daerom bid ik henen gaet.

 

Ionghman.

 

Soeten Engel schort my dan,

 

Yets dat u niet kan behagen

 

Staet u mijne staet niet an,

 

Of soeckt ghy een schoonder man?

 

Ick ben niet, Soo gy siet,

 

Scheef, of scheel, of lam van leden,

 

Kreupel, manck, Sieck, of kranck,

 

maer al fraeytjes rap van ganck.

 

Dochter.

 

Sijt gy schoon en rap van been,

 

dat is voor u alderbeste,

 

‘k Gun een ander uwe Leen,

 

En ick ben met mijn te vreen,

 

‘k danck mijn Heer, Voor de eer

 

Van sijn soete minne-praetjes,

 

Goede Nacht, Ick verwacht,

 

Niet meer uwe minne-klacht.

 

Ionghman.

 

Ach! wat felder donderslagh,

 

Stort daer op mijn Boesem neder,

 

Lief, ach geeft genade ach!

 

Of verkrijght mijn Sterrif-dagh,

 

Waerde ziel, Ach ick kniel,

[p. 15]

 

Laet my doch dees gunst genieten,

 

Loopende, hopende,

 

Op het entje knopende.

 

Dochter.

 

Wat ick mach u trouwe min,

 

Nu niet langer meer probeeren,

 

‘k Sal u komen laten in,

 

En betoonen wedermin,

 

Kom Adoon, die ick kroon,

 

In mijn hert met reyne trouwe,

 

Ga nu dra, By mama,

 

Of sy ’t soo als ick versta.

 

Ionghman.

 

Ick bewijm door dit gequeel,

 

Eeuwigh sal ick danckbaer wesen,

 

Neemt op trou dit schoon Juweel,

 

Alderliefste Tweede-deel,

 

Het gebloos, als een Roos,

 

Laet ick op u Kaecxkens drucken,

 

Hemels-beelt, dat mijn deelt,

 

Alles wat de Liefde teelt.

 

Godt den Alderhooghsten Heer,

 

Wilt ons min gebenedijden,

 

En senden sijn zegen neer,

 

Tot sijn glory ende Eer,

 

Hemels soet, Aerdigh goet,

 

door den Heer voor ons geschaepen,

 

Harderin, mijn Goddin,

 

Eeuwigh ick de uwe bin.