|
| |
| |
| |
| |
Den Doctoor A-la-mode,
Stemme: Van Kocks Bruyloft.
Geschieden nu rechtevoort,
Daerom luystert met genuchten
Hoe dat Cupido verstoort,
Staeg bespotten na haer sin,
Maer dat dee haer namaels suchten,
Doen sy voelden het begin.
Die van veele wiert bemindt,
Maer sy hiel haer veel te bijster,
Tot niemant was sy gesint,
Heeft gespot, nochtans te bijster
Wiert sy oock bedrogen van
Gekleet als een groot Sinjoor,
Die haer Pols eens quam beproeve,
Gelijck als een Docktoor,
Gaf hem daer voor uyt dat pas,
Want sy niet heel wel en was,
Maeckten doen yets sonder toeven
Dat haer quael doen voort genas.
| |
| |
Een dranck seer krachtigh"
Vol versien was al te machtigh,
Jeukten haer wat anders dat,
Dese Dockter oock wel vat,
Want setten haer een klesteringh
Met een spuyt uyt Adams vat.
Vulden doen de spuyt weer aen,
Tot dat onsen Dockter dapper,
Fraey sijn dingen heeft gedaen,
Doen sprack dese soete Sloof,
Van haer Zinne nu berooft,
Ghy sult mijn beminden blijven,
Soo ghy mijn u trou belooft.
Gaf hy haer sijn rechterhant,
En doen sprack dien loose boeve,
Lief ick heb veel goet en Lant
Rente brieven, maer van Gelt,
Ben ick tans niet wel gestelt,
Om dees Gunst van u genoten
Te vergelden, dat mijn quelt.
Geef ick u tot ondertrou,
maer dit was noch vals daer neven,
Doch sy was te vrede gou:
En dus sprack sy tot haer Lief,
Kom ick sal u doen gerief
Daer sijn een drie hondert Gulden,
Doet daer mee, wat u belieft.
Kleeden haer noch boven staet,
Aen haer Neus doeck goude haecke
Sy voor Akers hangen gaet,
Doen reysden sy met pleysant,
Naer Tergou, alwaer haer Vrinden,
Geen sin hadden in dees quant.
| |
| |
Dat hy haer bedriegen sou,
Maer sy haer niet eens benouden,
Want (sey sy) hy is mijn trou,
En daer na tot Rotterdam,
Met haer Docter Heer sy quam,
In een Kroegh, daer hy behendigh,
Met haer Gelt sijn afscheyt nam.
Vroegh doen Kint is dit u man,
Neen sprack sy, maer trou gegeven
Dus so sal hy ’t worden dan,
Ja maer sprack de Waert getrou,
Dese Vent heeft noch een Vrou,
Sult ghy beyde dan niet vechten,
Om de Broeck te winnen nou.
En haer Bruygom niet op dagen,
Quam dus is sy weer gegaen,
Naer Seven-huysen beteest,
Seer beschaemt, ende bevreest,
Want den Docter was verstooven,
Die haer Minne quael geneest.
Bruytje die u Docter mist,
Sprongh u niet van angst u poortje,
Of u Hempt oock niet bepist,
Wanneer dat ghy kreegh de weet,
Dat Docter Heer tot u leet,
Buyten u een nader vijssel,
Heeft daer hy in stampt sekreet.
Met den Stamper A la mood,
Die u minne quael bevryen
Kost, en helpen uyt den noot:
Maer gedenckt nu dat de maet
Daer ghy mee uyt meeten gaet,
Men u weder in gaet meeten:
Vaert wel, ick u rusten laet.
|
|
Auteursrechtvrij
